วันนี้มาขอระบายชีวิตตัวเอง ฉันเกิดมาในครอบครัวที่ไม่อบอุ่นเลย พ่อแม่แยกทางกัน ปู่ฉันก็เสียชีวิต ส่วนย่าก็ไม่ชอบเด็กผู้หญิง
ฉันเป็นเด็กผู้หญิงเลยไม่ได้ความรักอะไร โดนไล่ โดนแช่ง โดนด่าตลอด ฉันก็ไม่ใช่เด็กดีเท่าไหร่ ก็มีเถียง ทะเลาะกับย่าบ้าง
วันนึงฉันเจอผู้ชายคนนึง รู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่กับเขา เขาดูแลฉันดีนะ ดีมากๆ แต่ข้อเสียเขาคือ ชอบเอาตัวเองเป็นที่ตั้งเสมอ มันมีหลายเหตุการณ์ ยกตัวอย่างบางเหตุการณ์ล่ะกัน คือฉันทำงานทุกวัน จ-ส เข้างาน 8.30 เลิกงาน 16.30 แต่การเลิกงานก็ไม่เคยตรงเวลาเลย บางทีเคลียร์งานไม่หมดก็กลับ 6 โมงบ้าง 1 ทุ่ม 2 ทุ่ม อย่างบางทีช้าสุด 3ทุ่ม 45 นาที ฉันต้องเดินทางไปกลับบ้านสามี ระยะทาง จากที่ทำงานไปบ้าน 46 กม. ไปกลับก็ 92 กม. สามีฉันเป็นทำงาน เลิกงานเป็นเวลา ทำงาน จ-ศ เข้างาน 8.30 -16.00 น. แต่บางทีก็ 11 โมง ก็ไม่มีงานต่อแล้ว แค่นั่ง นอน รอเวลาเลิกงาน สามีฉันเป็นคนชอบออกกำลังกายมาก ส่วนฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ อาจด้วยเพลียจากงาน อยากมีเวลาพักผ่อน นอนดูหนัง ซีรีส์แบบโง่ๆบ้าง บวกกับร่างกายฉันก็ไม่ปกติเท่าไหร่ ชอบมึนหัว หน้าชอบมืด บางทีออกไปวิ่งกับสามีก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ทัน บีบหัวใจ เหมือนใจจะขาด บางครั้งฉันวิ่งได้แค่ 2 กม.ก็เริ่มมีหน้ามืด พอหยุดพัก บางครั้งสามีก็ไม่พอใจ บอกว่าเราทำเป็นอ่อนแอ ไม่ตั้งใจออกกำลังกาย เราไม่มีเวลาวิ่งทุกวัน ก็ว่าเราไม่มีวินัย ในใจฉันก็คิดว่า บางทีฉันอยากนอนโง่ๆ ดูซีรีส์คลายเครียด พอฉันเถียงเขา เขาก็บอกว่า ตัวเขายังทำได้เลย เวลาฉันไม่ไปออกกำลัง เขาก็ทำหงุดหงิด ใส่อารมณ์กับเรา ฉันทะเลาะกับเขาหลายครั้งมาก มาวันนี้ฉันรู้สึกว่าประจำเดือนมาไม่ปกติ ไม่มา 6 เดือน ไม่ตั้งครรภ์ ก็เลยจะไปหาหมอ ฉันก็อ่านใน google มีบางหัวข้อบอกออาจเป็นที่ออกกำลังมากเกินไป ฉันก็อ่านหัวข้ออื่นด้วยนะ เขาก็ทำหัวร้อนใส่ฉัน ว่ามันไม่เกี่ยวกับออกกำลัง ตัวฉันก็ไม่ได้คิดว่าจะไปว่าเขาเรื่องบังคับออกกำลังกาย แค่อ่านทุกหัวข้อให้ฟัง แล้วมันมีหัสข้อนี้พอดี เลยทำให้เขาโมโห ในระหว่างที่คุยกันฉันก็รอเขาอิ่ม จะเก็บชามไปล้าง ฉันเห็นข้าวเขาหมดจานแล้ว จึงหยิบออกมา เขาก็ทำโมโห ซึ่งฉันไม่รู้ว่าเขาจะกินต่อ ฉันก็ยื่นจานคืนเขา ฉันก็หยิบจานชามอื่นไปล้างก่อน และฉันจะทิ้งเศษอาหารเลยหาถุงใส่ ทางไปเอาถุงเขานั่งขวางพอดี ด้วยทางแคบฉันพยายามเดินเข้าไปหยิบ ก็เดินเกี่ยวกระดาษลัง และแก้วน้ำล้ม ทำเขาโมโห ก็ฟึดฟัดใส่ฉัน มันก็เลยทำให้ฉันคิดหลายๆ เหตุการณ์ เวลาฉันถามอะไร ถ้าไม่เข้าหูเขาก็จะเสียงดังใส่ ไม่พอใจอะไรก็ชอบด่าอีสัส อี
ทำให้รู้สึกแย่ แย่มากๆ เขาชอบเอาตัวเองเป็นที่ตั้งเสมอ ไม่เคยฟังคนรอบข้างเลย ฉันเหนื่อย บางทีฉันก็คิดนะ ถ้าพรุ่งนี้ไปหาหมอ แล้วหมอบอกเป็นโรคร้าบอยู่ไม่นาน ฉันแอบยากให้มันเป็นจริง ฉันอยากหลุดพ้น ฉันอยากรู้ว่าเขาจะเสียใจมั้ย จะเลิกนิสัยเอาแต่ใจได้มั้ย จะฟังคนรอบข้างบ้างได้มั้ย จะเลิกเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางได้มั้ย ?
ทำไมคนเราต้องเอาชีวิต ความคิด หรือความรู้สึกตนเองเป็นบันทัดฐานตลอด?
ฉันเป็นเด็กผู้หญิงเลยไม่ได้ความรักอะไร โดนไล่ โดนแช่ง โดนด่าตลอด ฉันก็ไม่ใช่เด็กดีเท่าไหร่ ก็มีเถียง ทะเลาะกับย่าบ้าง
วันนึงฉันเจอผู้ชายคนนึง รู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่กับเขา เขาดูแลฉันดีนะ ดีมากๆ แต่ข้อเสียเขาคือ ชอบเอาตัวเองเป็นที่ตั้งเสมอ มันมีหลายเหตุการณ์ ยกตัวอย่างบางเหตุการณ์ล่ะกัน คือฉันทำงานทุกวัน จ-ส เข้างาน 8.30 เลิกงาน 16.30 แต่การเลิกงานก็ไม่เคยตรงเวลาเลย บางทีเคลียร์งานไม่หมดก็กลับ 6 โมงบ้าง 1 ทุ่ม 2 ทุ่ม อย่างบางทีช้าสุด 3ทุ่ม 45 นาที ฉันต้องเดินทางไปกลับบ้านสามี ระยะทาง จากที่ทำงานไปบ้าน 46 กม. ไปกลับก็ 92 กม. สามีฉันเป็นทำงาน เลิกงานเป็นเวลา ทำงาน จ-ศ เข้างาน 8.30 -16.00 น. แต่บางทีก็ 11 โมง ก็ไม่มีงานต่อแล้ว แค่นั่ง นอน รอเวลาเลิกงาน สามีฉันเป็นคนชอบออกกำลังกายมาก ส่วนฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ อาจด้วยเพลียจากงาน อยากมีเวลาพักผ่อน นอนดูหนัง ซีรีส์แบบโง่ๆบ้าง บวกกับร่างกายฉันก็ไม่ปกติเท่าไหร่ ชอบมึนหัว หน้าชอบมืด บางทีออกไปวิ่งกับสามีก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ทัน บีบหัวใจ เหมือนใจจะขาด บางครั้งฉันวิ่งได้แค่ 2 กม.ก็เริ่มมีหน้ามืด พอหยุดพัก บางครั้งสามีก็ไม่พอใจ บอกว่าเราทำเป็นอ่อนแอ ไม่ตั้งใจออกกำลังกาย เราไม่มีเวลาวิ่งทุกวัน ก็ว่าเราไม่มีวินัย ในใจฉันก็คิดว่า บางทีฉันอยากนอนโง่ๆ ดูซีรีส์คลายเครียด พอฉันเถียงเขา เขาก็บอกว่า ตัวเขายังทำได้เลย เวลาฉันไม่ไปออกกำลัง เขาก็ทำหงุดหงิด ใส่อารมณ์กับเรา ฉันทะเลาะกับเขาหลายครั้งมาก มาวันนี้ฉันรู้สึกว่าประจำเดือนมาไม่ปกติ ไม่มา 6 เดือน ไม่ตั้งครรภ์ ก็เลยจะไปหาหมอ ฉันก็อ่านใน google มีบางหัวข้อบอกออาจเป็นที่ออกกำลังมากเกินไป ฉันก็อ่านหัวข้ออื่นด้วยนะ เขาก็ทำหัวร้อนใส่ฉัน ว่ามันไม่เกี่ยวกับออกกำลัง ตัวฉันก็ไม่ได้คิดว่าจะไปว่าเขาเรื่องบังคับออกกำลังกาย แค่อ่านทุกหัวข้อให้ฟัง แล้วมันมีหัสข้อนี้พอดี เลยทำให้เขาโมโห ในระหว่างที่คุยกันฉันก็รอเขาอิ่ม จะเก็บชามไปล้าง ฉันเห็นข้าวเขาหมดจานแล้ว จึงหยิบออกมา เขาก็ทำโมโห ซึ่งฉันไม่รู้ว่าเขาจะกินต่อ ฉันก็ยื่นจานคืนเขา ฉันก็หยิบจานชามอื่นไปล้างก่อน และฉันจะทิ้งเศษอาหารเลยหาถุงใส่ ทางไปเอาถุงเขานั่งขวางพอดี ด้วยทางแคบฉันพยายามเดินเข้าไปหยิบ ก็เดินเกี่ยวกระดาษลัง และแก้วน้ำล้ม ทำเขาโมโห ก็ฟึดฟัดใส่ฉัน มันก็เลยทำให้ฉันคิดหลายๆ เหตุการณ์ เวลาฉันถามอะไร ถ้าไม่เข้าหูเขาก็จะเสียงดังใส่ ไม่พอใจอะไรก็ชอบด่าอีสัส อี