บันทึกการเดินทางไปค่ายแพทย์อาสาในโครงการ Himalayan Health Exchange ณ เทือกเขาหิมาลัย ของ ‘คัมภีร์ สรวมศิริ’ นักเขียน นักเดินทาง ผู้มีอาชีพหลักเป็นแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน ซึ่งตัดสินใจพักการงานหลักไว้ชั่วคราว แล้วออกเดินทางไปพร้อมกับหูฟังและความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ โดยมีเป้าหมายคือช่วยตรวจสุขภาพให้กับผู้คนที่อยู่ห่างไกลและไม่อาจเข้ารับบริการทางแพทย์ได้สะดวก
หากนั่นก็ยังเป็นการทำงานที่ทำให้เขาได้พบกับเพื่อนร่วมอาชีพต่างเชื้อชาติ ได้เห็นวิธีคิด วิธีการทำงาน และวิถีชีวิตใหม่ๆ จนทำให้เขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองชัดเจนมากขึ้น
…ฉันเลือกหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่านในวันที่สับสนในชีวิต อยากออกเดินทาง แต่ด้วยภารกิจอันสับสนวุ่นวาย ทำให้ไม่สามารถทำได้ ฉันจึงออกเดินทางไปกับตัวหนังสือ เดินทางไปอินเดียกับผู้เขียน เดินเท้าวันละหลายชั่วโมง สัมผัสบรรยากาศธรรมชาติ ซึ่งตัดขาดจากไฟฟ้า สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหลายรวมถึงโลกออนไลน์
บันทึกการเดินทาง 30 วันของผู้เขียน วันละ 1 บทบทละไม่กี่หน้า มีภาพประกอบสวย ๆ ให้ดู ระหว่างอ่านรู้สึกราวฉันเป็นแมลงเกาะเป้ของคุณหมอร่วมเดินทางไปด้วย บางทีการหลีกหนีจากความสับสนวุ่นวายไปอยู่ในอีกมุมที่เงียบสงบ เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง หันมารับฟังเสียงหัวใจตัวเองบ้างก็คงจะดี
เรามีสองหู สองตา หนึ่งปาก หมายความว่า เราควรจะมองและฟังมากกว่าพูด
อ่านหนังสือจบ ฉันคงต้องหาเวลาออกเดินทางบ้าง…
หนังสือน่าอ่าน หิมาลัยต้องใช้หูฟัง
บันทึกการเดินทางไปค่ายแพทย์อาสาในโครงการ Himalayan Health Exchange ณ เทือกเขาหิมาลัย ของ ‘คัมภีร์ สรวมศิริ’ นักเขียน นักเดินทาง ผู้มีอาชีพหลักเป็นแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน ซึ่งตัดสินใจพักการงานหลักไว้ชั่วคราว แล้วออกเดินทางไปพร้อมกับหูฟังและความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ โดยมีเป้าหมายคือช่วยตรวจสุขภาพให้กับผู้คนที่อยู่ห่างไกลและไม่อาจเข้ารับบริการทางแพทย์ได้สะดวก
หากนั่นก็ยังเป็นการทำงานที่ทำให้เขาได้พบกับเพื่อนร่วมอาชีพต่างเชื้อชาติ ได้เห็นวิธีคิด วิธีการทำงาน และวิถีชีวิตใหม่ๆ จนทำให้เขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองชัดเจนมากขึ้น
…ฉันเลือกหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่านในวันที่สับสนในชีวิต อยากออกเดินทาง แต่ด้วยภารกิจอันสับสนวุ่นวาย ทำให้ไม่สามารถทำได้ ฉันจึงออกเดินทางไปกับตัวหนังสือ เดินทางไปอินเดียกับผู้เขียน เดินเท้าวันละหลายชั่วโมง สัมผัสบรรยากาศธรรมชาติ ซึ่งตัดขาดจากไฟฟ้า สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหลายรวมถึงโลกออนไลน์
บันทึกการเดินทาง 30 วันของผู้เขียน วันละ 1 บทบทละไม่กี่หน้า มีภาพประกอบสวย ๆ ให้ดู ระหว่างอ่านรู้สึกราวฉันเป็นแมลงเกาะเป้ของคุณหมอร่วมเดินทางไปด้วย บางทีการหลีกหนีจากความสับสนวุ่นวายไปอยู่ในอีกมุมที่เงียบสงบ เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง หันมารับฟังเสียงหัวใจตัวเองบ้างก็คงจะดี
เรามีสองหู สองตา หนึ่งปาก หมายความว่า เราควรจะมองและฟังมากกว่าพูด
อ่านหนังสือจบ ฉันคงต้องหาเวลาออกเดินทางบ้าง…