ผมเองที่อยากจะเขียนจ้อความต่อไปนี้ผมแค่อยากรู้ว่าทำไมผมถึงรู้สึกว่าผมหาางออกไม่เจอ
คือผมเองอายุ16ที่แบบรู้สึกว่างเปล่าแบบไม่มีอะไรเลยผมู้สึกว่าทำไมผมมีเรื่งอยู่ในใจเยอะแยะไปหมดแต่ผมก็เก็บเอาไว้ปล่อยออกมาไม่ได้อยู่ดี
แถมผมเองแบบมีเพื่อนมีพ่อแม่เพื่อนก็เหมือนไม่ได้สนใจความรู้สึกของเราสักเท่าไหร่แต่ก่อนอื่นคือผมเองเป็นคนค่อยข้างแคร์ความรู้สึดของคนมากกแบบมากกๆจริงๆที่ผมพูดผมแค่อยากรู้ว่าเด็กวัย16ทำไมมันดูว่างเปล่าจังผมแค่รู้ากส่ามันว่างเปล่ามากกกแบบไม่รู้ส่าอยากจะทำอะไรผมเองมีเรื่องหลายอย่างแต่ผมก็เล่าออกไปไม่หมดหรอกผมเองมันแบบเก็บไว้จริงๆผมเองไม่เคยที่จะแบบโมโหออกไปแบบบเต็มที่ของความโมโห้เลยจริงที่ผมพูดอยู่อาจวกไปวนมาแต่ผมแค่รู้สึกไม่มีทางออกผมรู้สึกแกค่ว่าผมจะทำอะไรเป็นอะไรไม่รู้จุดไม่อะไรเลยผมว่างเปล่ามากผมเองรู้สึกว่าทำไมผมถึงต้องเก็บอะไรที่อึดอัดไว้คนเดียวด้วยแล้วก็หลายๆอย่างที่ผมชอบยอมคนอื่นแบบบติดเป็นนิสัยไปผมยอมในเรื่องหลายๆเรื่องเลยผม้องแค่ว่าเปล่าจริงๆผมค่อนข้างซีเรื่องคำพูดอีกผมแบบเคยมีความคิดอยากจะตายแต่ก็ไม่ได้ทำเพราะผมแค่รู้สึกมันหมดไปหมดชีวิตจะทำไรต่อไปผมจะสามารถเลี้ยงดูครอบครัวในอนาคตได้มั่ยคือผมเองแบบไม่รู้เลยว่าผมจะทำอะไรผมเองไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่างผมคิดว่าตัวเองเป็นคามผิดหวังรึเปล่า