เราเป็นน้องสุดท้องคนที่สาม ทำงานอยู่กรุงเทพฯ มา 7 ปีแล้ว ส่วนครอบครัวอยู่ ตจว เราส่งเงินและดูแลค่าใช้จ่ายต่างๆที่บ้าน พ่อกับแม่เราเกษียณแล้ว เราให้ท่านอยู่บ้านเฉยๆ เราคิดว่าการที่ทำให้ท่านอยู่กันสบายๆ จะทำให้ท่านมีความสุข
แต่เราคิดผิดค่ะ!!  มันคล้ายกับตอนพ่อแม่ส่งเราเรียน เราขอตังค์พ่อแม่ก็ให้หมด คิดว่าจะทำให้ลูกมีอนาคตที่ดี

ทุกวันนี้ แม่เราก็มานั่งเปรียบเทียบเรากับพี่สาว ว่าพี่สาวลำบาก ส่วนเราสบายเกินไป ชีวิตไม่มีความพอดี (เรารู้แล้วเราเสียใจมาก อุตส่าให้ทุกอย่างแต่สุดท้ายเค้าก็มานั่งทุกข์) แม่เราเครียดเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ เหมือนเค้าว่างเกิน
เราเลยให้เค้าทำขนมขาย(เมือก่อนเราห้าม เรากลัวเค้าเหนื่อยและคนอื่นจะมองว่าลูกไม่ส่งเงินเลี้ยงดู) แต่ตอนนี้เราปล่อยแล้ว ใครจะมองยังไงก็ช่าง ขอแค่แม่เรามีความสุขก็พอ แม่เราชอบเจอสังคม พบปะพูดคุย แต่ความกังวลก็ยังมีอยู่ (เรารู้มาจากพี่คนโต)
ส่วนพ่อ ก็มีกิจกรรมของเขา เขามีโรคประจำตัวที่ต้องรักษา แต่นี่ก็ไม่ค่อยจะดูแลตัวเอง ดื้อมากค่ะ
คิดว่ายิ่งแก่ยิ่งดื้อ และเราเป็นคนตามใจพ่อกับแม่มากๆ
เราก็โทษตัวเอง เราเคยเห็นพ่อแม่ลำบาก เสียใจกับสิ่งที่ลูกคนอื่นเคยทำ เราเลยอยากเป็นคนดูแลเค้าให้ดีที่สุด