กระทู้แรกที่เขียน..ถ้าผิดพลาดไปขออภัยด้วยค่ะ
ขอกล่าวตัดพ้อชีวิตหน่อยค่ะ..ชีวิตนี้เหนื่อยมาทั้งชีวิต แม่ป่วยเป็นอัมพฤกตั้งแต่10ขวบ ป.4จำความได้ พ่อเลี้ยงดูมาตลอด เผาถ่านเลื่อยไม้ ตัดกล้วยขายทำมาตั้งแต่เด็ก ลำบากที่สุด พ่อมีลูกติด5คน แต่ละคนมีแต่จะเอาสมบัติพ่อ ลูกติดคนสุดท้องของพ่อ พ่อขายนาได้200,000ก็มาเอาไปหมด พ่อขายบ้านก็มาเอาไปหมด สุดท้ายตอนนี้พ่อมีแค่ชีวิตที่สูงอายุ อยู่กับเราซึ่งพ่อกับแม่เรามีเราเป็นลูกคนเดียว พวกพี่ๆที่ได้นาไปคนล่ะ12ไร่ ได้ไปแล้วไม่เคยมีใครมาใยดีส่งเสียพ่อเลย คงมีแค่เรา ที่อยู่ดูแลพ่อ แล้วเมื่อปี2559 แม่ลุกเดินแล้วล้มลง กลายเป็นคนไข้ติดเตียงไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เราเลยไม่ได้ทำงานต้องดูแลแม่ เพราะพ่ออายุ เลข8แล้วพ่อดูแลไม่ได้ เลยได้คุยกับลูกติดแม่ ให้เค้าเอาแม่ไปเลี้ยง เค้าขอค่าเลี้ยงดูจากเราเดือนละ4,000บาท ไม่รวมเงินคนแก่คนพิการของแม่ ไม่ว่าเราจะมีงานรึไม่มีงานทำเราต้องส่งให้ทุกเดือน จนเราติดหนี้สิน ตกงานหลังจากออกจากที่เดิมเพื่อมาดูแลแม่ เราคิดทุกวันชีวิตทำไมลำบากแบบนี้ ไม่มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นเลย ไหนๆใครๆบอกว่าคนเลี้ยงดูพ่อแม่นั้นเจริญ แต่เราทำไมถึงไม่เจริญสักที เรามีหนี้สินมากมาย เหตุเพราะ แม่ป่วยคนั้งที่ล้มเป็นคนไข้ติดเตียง เราต้องขอยืมเงินคนนั้นที่คนนี้ทีเพื่อใช้จ่ายค่าอาหารค่าแพมเพิดน้ำไฟสาระพัด ล่าสุดเราติดหนี้นอกระบบก็เพราะแม่ เรายืมเงินใครส่งแม่ไม่ได้พี่สาวที่เอาแม่ไปเลี้ยงก็เร่งรัดจะเอาที่เราเพราะเขาก็ทำงานไม่ได้ ต้องเลี้ยงแม่ ส่วนเราก็ตกงานหางานไม่ได้ ไปไหนไกลๆก็ไม่มีใครดูแลพ่อ พ่อก็ไม่มีใคร ส่วนงานในจังหวัดนี้ก็ไม่รู้ทำไมไม่มีที่ไหนรับเราเข้าทำงานเลย หนี้นอกระบบที่ติดเค้ามา ก้ินแรกรายวัน 20,000 ส่งวันล่ะ1,000ทุกวัน ได้ไม่กี่วันตัดยอดอีก วนอยู่แบบนี้ กู้อีกเจ้ามาใส่อีกเจ้า ชีวิตตกต่ำ เพื่อนฝูงเอือมระอาไปหาใครหันหน้าหนี ชีวิตตกต่ำ จะทำวิธีไหนให้หลุดพ้นจากรายวันนี้ อยากหาเงินกู้รายเดือนที่แบ่งเบาได้กว่านี้ให้ได้พอมีเวลาอ้าปากบ้าง เราเหนื่อย บางทีคิดสั้น อยากหนีตายไปจะได้จบๆ เราว่าที่โบราณบอกการกตัญญูกับพ่อแม่นั้นจะเจริญ มันเป็นเรื่องจริงหรอ แล้วสิ่งดีๆจะมีมาเมื่อไร เหนื่อย
กระทู้แรกในชีวิต..แค่อยากระบาย และหาที่ปรึกษา ช่วยเหลือ ขอบคุณค่ะ
หนี้..ภาระ..ที่ทำให้อยากตาย
ขอกล่าวตัดพ้อชีวิตหน่อยค่ะ..ชีวิตนี้เหนื่อยมาทั้งชีวิต แม่ป่วยเป็นอัมพฤกตั้งแต่10ขวบ ป.4จำความได้ พ่อเลี้ยงดูมาตลอด เผาถ่านเลื่อยไม้ ตัดกล้วยขายทำมาตั้งแต่เด็ก ลำบากที่สุด พ่อมีลูกติด5คน แต่ละคนมีแต่จะเอาสมบัติพ่อ ลูกติดคนสุดท้องของพ่อ พ่อขายนาได้200,000ก็มาเอาไปหมด พ่อขายบ้านก็มาเอาไปหมด สุดท้ายตอนนี้พ่อมีแค่ชีวิตที่สูงอายุ อยู่กับเราซึ่งพ่อกับแม่เรามีเราเป็นลูกคนเดียว พวกพี่ๆที่ได้นาไปคนล่ะ12ไร่ ได้ไปแล้วไม่เคยมีใครมาใยดีส่งเสียพ่อเลย คงมีแค่เรา ที่อยู่ดูแลพ่อ แล้วเมื่อปี2559 แม่ลุกเดินแล้วล้มลง กลายเป็นคนไข้ติดเตียงไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เราเลยไม่ได้ทำงานต้องดูแลแม่ เพราะพ่ออายุ เลข8แล้วพ่อดูแลไม่ได้ เลยได้คุยกับลูกติดแม่ ให้เค้าเอาแม่ไปเลี้ยง เค้าขอค่าเลี้ยงดูจากเราเดือนละ4,000บาท ไม่รวมเงินคนแก่คนพิการของแม่ ไม่ว่าเราจะมีงานรึไม่มีงานทำเราต้องส่งให้ทุกเดือน จนเราติดหนี้สิน ตกงานหลังจากออกจากที่เดิมเพื่อมาดูแลแม่ เราคิดทุกวันชีวิตทำไมลำบากแบบนี้ ไม่มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นเลย ไหนๆใครๆบอกว่าคนเลี้ยงดูพ่อแม่นั้นเจริญ แต่เราทำไมถึงไม่เจริญสักที เรามีหนี้สินมากมาย เหตุเพราะ แม่ป่วยคนั้งที่ล้มเป็นคนไข้ติดเตียง เราต้องขอยืมเงินคนนั้นที่คนนี้ทีเพื่อใช้จ่ายค่าอาหารค่าแพมเพิดน้ำไฟสาระพัด ล่าสุดเราติดหนี้นอกระบบก็เพราะแม่ เรายืมเงินใครส่งแม่ไม่ได้พี่สาวที่เอาแม่ไปเลี้ยงก็เร่งรัดจะเอาที่เราเพราะเขาก็ทำงานไม่ได้ ต้องเลี้ยงแม่ ส่วนเราก็ตกงานหางานไม่ได้ ไปไหนไกลๆก็ไม่มีใครดูแลพ่อ พ่อก็ไม่มีใคร ส่วนงานในจังหวัดนี้ก็ไม่รู้ทำไมไม่มีที่ไหนรับเราเข้าทำงานเลย หนี้นอกระบบที่ติดเค้ามา ก้ินแรกรายวัน 20,000 ส่งวันล่ะ1,000ทุกวัน ได้ไม่กี่วันตัดยอดอีก วนอยู่แบบนี้ กู้อีกเจ้ามาใส่อีกเจ้า ชีวิตตกต่ำ เพื่อนฝูงเอือมระอาไปหาใครหันหน้าหนี ชีวิตตกต่ำ จะทำวิธีไหนให้หลุดพ้นจากรายวันนี้ อยากหาเงินกู้รายเดือนที่แบ่งเบาได้กว่านี้ให้ได้พอมีเวลาอ้าปากบ้าง เราเหนื่อย บางทีคิดสั้น อยากหนีตายไปจะได้จบๆ เราว่าที่โบราณบอกการกตัญญูกับพ่อแม่นั้นจะเจริญ มันเป็นเรื่องจริงหรอ แล้วสิ่งดีๆจะมีมาเมื่อไร เหนื่อย
กระทู้แรกในชีวิต..แค่อยากระบาย และหาที่ปรึกษา ช่วยเหลือ ขอบคุณค่ะ