คือมีอยู่ว่าพี่เราอะชวนไปทำงานเซเว่นก่อนเราเรียนจบม.6ซึ่งเราอยู่กับแม่2คนแต่ไปทำที่กรุงเทพใจจริงอะเราไม่ได้อยากไปเราอยากเรียนมหาลัยแถวบ้านแต่แม่เราก็มาพูดกับเราแบบว่าไปเถอะแม่เชื่อว่าลูกเก่งทำได้อยู่แล้ว(ปย.นี้เราไม่ชอบมากๆ)แต่พอวันที่เราใกล้จบม.6อะใช่ไหมพี่เราก็ชวนเราว่าแบบมาทำงานเซเว่นที่นี้ถาวรเลยไหมแล้วเรียนปวส.ที่กรุงเทพไปด้วยเขาก็ให้เราติดต่อกับเจ้าของและแฟนพี่เราที่เป็นผู้ชายเขาก็จะฝากให้จะบอกว่าพี่เรามีครอบครัวมีลูกแล้วนะ1คนพอถึงวันจริงเราก็เดินทางไปหาพี่กับแม่ซึ่งแม่เราก็มาด้วยมาอยู่2-3วันแล้วทีนี้แรกๆมันก็ดีละพอวันที่2แฟนพี่เราเขากลับมาจากที่ทำงานหลังจากเราอาบน้ำเสร็จเขาก็นั่งคุยกันว่าจะให้เราไปทำที่ภูเก็ตน้าของแฟนพี่เราเขามีโรงแรมที่นั้นแล้วทีนี้เขาก็บอกให้เราไปทำเขาจะติดต่อให้(เราไม่อยากไปมากๆ)แต่เขาก็พูดว่าแบบอยากให้เราไปทำให้ได้แต่ต้องพูดอังกฤษเขาบอกเขาอยากได้เรามาทำนานเเล้วเพราะเห็นเราจบศิลป์อิ้งมาเรากังวลมากเราไม่ได้ภาษาเลยเรารู้ตัวดีว่าเราแบบไม่ได้ชอบภาษาอะเราท้อมากเครียดด้วยแต่งานที่เราต้องไปทำมันเป็นพนักงานต้อนรับและคุยฝรั่งเราก็ตอบตกลงเราไม่รู้ตัวเองอะตอนนี้เพราะเราถูกจูงไปไหนไม่รู้สถานะการณ์รอบตัวมันทำให้เราต้องทำอะเราคิดแบบนี้แล้ววันนี้แม่เรากลับไปแล้วมันก็เริ่มเกิดปัญหาและซึ่งเรารู้สึกได้ว่าแฟนพี่เราเขามองเราเป็นภาระเราพยายามจะคิดว่าแบบเราคิดไปเองแต่ความรู้สึกมันรู้สึกได้ในใจเราอยากร้องไห้มากๆแต่มันร้องไม่ได้อะเรารู้สึกเราไม่มีสิทธิ์จะพูดไรเลยอะเราต้องทำในสิ่งที่คนอื่นอยากให้ทำซึ่งตอนนี้แม่เราไม่มีตังค์จริงๆเราอยากต่อวิลัยมากๆเราลงสมัครไปแล้วเสียไป1500แต่สุดท้ายเราก็ต้องไปทำงานหรอเรารู้สึกเศร้ามากอารมณ์มันตีกันทั้งสับสนเสียใจอยากร้องไห้แต่มันแสดงออกไปไม่ได้เลยแม่เราชอบพูดกับเราว่าโอกาศมันหายากนะจบม.6มีงานทำเลยเนี่ยเเม่รู้ว่าลูกทำได้ลูกเก่งอยู่แล้ว[เรารู้สึกแบบเป็นเด็กมากที่ต้องมาตั้งกระทู้ระบายความคิดแบบเด็กๆแบบนี้เราก็อยากโตขึ้นกว่านี้แต่ไม่รู้เราอธิบายความฝันเรายังไม่ได้เลย