เรื่องมีอยู่ว่า ผมชื่อ เอ (นามสมมุติ) ผมได้รู้จักพี่คนหนึ่งผ่านทาง Facebook ซึ่งเราติดต่อกันมาเป็นเวลานานพอสมควรจนผมได้รู้ว่าเค้าเป็นคนจังหวัดเดียวกันกับผม พี่เค้าชื่อ บี (นามสมมุติ) (เป็นจังหวัดทางภาคอีสาน เมืองแห่งกีฬา) ซึ่งพี่เค้าเรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ คือเราแอบปลื้มพี่เค้ามากจนได้มีเวลาคุยกัน และเราได้มีโอกาสพบกันผมได้ไปหาพี่เค้าที่กรุงเทพ แต่พี่เค้ามีแฟนแล้วนะครับ ชื่อ ซี (นามสมมุติ) (เป็นคนจังหวัดทางภาคใต้) ซึ่งผมก็รู้ว่ามันผิดที่เราไปรักคนมีแฟน แต่มันผ่านจุดที่เรียกว่าความถูกต้องแล้ว คือเราเป็นของกันและกันด้วยความรัก และทำให้เรานั้นรักกันมากขึ้น พี่เค้าเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคมาก ร้องเพลงเพราะ สุภาพ เรียบร้อย พี่เค้าจะชอบร้องเพลงกล่อม ซึ่งผมรู้สึกดีมาก  จนถึงวันที่ผมกลับมาที่ภาคอีสาน คือผมเรียนที่มหาลัยทีนั้นครับ แต่พี่เค้าไปเรียนกรุงเทพ ซึ่งเราก็รู้เรื่องราวระหว่างพี่เค้ากับแฟนทุกอย่าง มันทำให้ผมเจ็บ แต่ผมก็ทนเพราะรักครับ ถึงแม้เค้าจะมองไม่เห็นความรักที่ผมมอบให้ก็ตาม ซึ่งผมก็บอกรักเป็นห่วงเป็นใย เอาใจใส่ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการแชท ซึ่งพี่เค้าไม่ค่อยอ่านหรอกครับแต่ผมก็ยังคงทำมันไปเรื่อยๆ ขอเพียงแค่ได้บอกความรู้สึกของตนเองออกมา ซึ่งนานๆพี่เค้าจะมาตอบที แต่ผมก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงหัวใจไปจากเค้า และยังคงทำแบบนั้นไปเรื่อยๆ กลัวแต่เพียงว่าพี่เค้าจะอึดอัด จนวันหนึ่งที่พี่เค้ากลับมาคุยกับเราเป็นปกติอีกครั้ง จนทำให้เรายิ่งรักเค้ามากขึ้น และวันหนึ่งพี่เค้าประสบอุบัติเหตุจนเข้าโรงพยาบาล ผมก็เป็นห่วงมากด้วยเพราะรักจึงไปเดินทางไปหาที่กรุงเทพ แต่ด้วยรู้ว่าแฟนพี่เค้าก็มาเฝ้าอยู่เหมือนกัน แต่ผมก็ต้องยอมหน้าด้านเข้าไปเพื่อความเป็นห่วง จึงได้ไปเยี่ยมพี่เค้าและได้เจอกับแฟนพี่เค้า ซึ่งแฟนพี่เค้าไม่เคยรู้เลยว่าผมเป็นอะไรกับพี่เค้า เพราะเวลาใครถามพี่เค้าก็จะบอกเพียงแค่ว่าเป็นน้องที่บ้านมาหา ซึ่งผมก็โอเค เราได้พบและคุยกับแฟนพี่เค้า ได้ขอโทษและขอร้องให้เราได้อยู่เฝ้าดูอาการของพี่เค้า แฟนพี่เค้าก็ตบหน้าเราเราก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะเข้าใจหัวอกเข้าทุกอย่าง ซึ่งเราก็ขอเพียงเพื่อให้เราได้อยู่เฝ้าดูอาการของพี่เค้า ผมรู้ว่าแฟนพี่เค้าคงเสียใจมาก ซึ่งผมก็เสียใจไม่น้อยเช่นกันกับการที่เป็นสถานะที่ค่อยข้างจะเรียกกันทั่วไปว่าแฟนเก็บ แต่ในใจก็รู้สึกเห็นใจแฟนพี่เค้า ก็เพราะรักจะให้ทำไงได้ ในเมื่อเราเลือกที่จะรักและเลือกที่จะสมยอมในตำแหน่งนี้เอง ถึงแม้จะเจ็บปวดเพียงใด เรากับแฟนพี่เค้าก็นั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยที่พี่เค้านอนอยู่เราทั้งคู่ต่างก็รู้สึกเจ็บและต่างฝ่ายต่างร้องไห้ ซึ่งผมก็ไม่อยากมาให้แฟนพี่เค้าเจ็บช้ำแต่ขอแค่ให้ผมได้อยู่ดูแลอาการพี่เค้าเท่านั้นเอง ซึ่งถ้าเลือกได้ผมขอเลือกให้ไม่เกิดเหตุการแบบนี้ได้ไหม ซึ่งที่ผมมาในวันนี้ ไม่ได้มาขอความเห็นใจ ไม่ได้มาบอกเพียงเพื่อให้ทุกคนด่าทอผม แต่ผมแค่อยากระบายให้หลายๆคนได้รับรู้ว่า ตำแหน่งที่ไม่ได้ต้องการสำหรับบางคนอาจไม่ได้เกิดจากการที่เราสมัครใจ นั้นอาจเป็นเพราะเราไม่รู้หรือมารู้ทีหลัง ทุกสิ่งมันเกิดขึ้นมาจากความรักที่อยากจะเรียกมันว่า ความรักที่สวยงาม อยากให้ผู้คนได้เปิดใจลองมองในสถานะนี้ดูใหม่ว่า ที่เค้าอยู่ในสถานะนี้เนื่องด้วยอะไร อย่าได้มองว่าสถานะนี้ต้องเป็นคนที่ไม่ดี ซึ่งก็ไม่มีใครอยากอยู่ในสถานะ ถ้าคนเราเลือกได้....