สิ่งที่น่าสนใจก็คือถึงแพรวกับเอกจะเป็นชายหนุ่มหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาดี
แต่ทั้งสองคนกลับไม่ให้ความสำคัญกับตรงนั้นเลย
เอกมองแพรวด้วยความห่วงใย

"ย้ายมากลางปีแบบนี้ น่าจะลำบากน่าดู
มีอะไรให้ผมช่วย บอกมาได้เลยนะครับคุณแพรว"

"เรียกแพรวเฉยๆดีกว่าค่ะ"

"ได้เลยครับ งั้นเรียกผมว่าเอกเฉยๆนะครับ"

"ค่ะ เอกเฉยๆ"

"แพรวมีมุกด้วย"

แพรวยิ้ม "เกรงใจเอกจังค่ะที่ต้องมาพาเราสองคนเที่ยว
เหนื่อยไหมคะ"

เอกยิ้มอย่างมีความสุข "ไม่เหนื่อยหรอกครับ
ได้ยินว่าทั้งสองคนเพิ่งมาลอนดอนเป็นครั้งแรก
ในฐานะเจ้าบ้าน ผมพร้อมนะครับที่จะพาเที่ยว"

เอกยังพูดต่อว่า "และยังพร้อมที่จะประสานงานเรื่องเรียนด้วยนะครับ
ขอให้บอกผมมาเถอะ"

"ขอบคุณค่ะ" แพรวยิ้มเขินๆเป็นครั้งแรก

"อาหารมาแล้วค่ะ" เสียงของอลิสแทรกเข้ามา
พร้อมถาดอาหารที่วางลงบนโต๊ะ

คำถามแรกที่อลิสถามเอกก็คือ
"คุณเอกมีแฟนหรือยังคะ"

"ยังครับ และไม่ต้องเรียกคุณหรอกครับ คนกันเอง"

แพรวรู้สึกไม่สบายใจที่อลิสไปถามเอกตรงๆอย่างนั้น
แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

"แล้วสเป็คของผู้หญิงที่ชอบละคะ เป็นไงบ้าง"
อลิสยังถามรุกไม่หยุด

"ผมไม่มีสเป็คครับ" ดูเอกไม่ค่อยพอใจที่ถูกถามเชิงรุกเรื่องทำนองนี้

"ผมขอตัวสักครู่นะครับ" พูดจบเขาก็เดินออกไป

"คนหล่อก็ชอบเล่นตัวแบบนี้แหละ" อลิสยังรุกไม่เลิก
..........................................................................
ตอนที่อลิสเข้าห้องน้ำ แพรวหันมาคุยกับเอกว่า
"ขอโทษแทนอลิสด้วยนะคะที่ถามแบบนั้น"

เอกหันมองไปที่ดวงตาของแพรว "ไม่เป็นไรครับ"

เขาพูดต่อว่า "แต่ผมมีแผนนะ"

"แผนอะไรคะ" แพรวงงกับคำพูดของเอก
..........................................................................
พออลิสออกมา เอกบอกกับอลิสว่า
"ผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีเรื่องด่วน"
แล้วเขาก็จากไปทันที ทำให้อลิสถึงกับส่ายหน้า
"อย่างนี้ก็ไม่สนุกแล้วละสิ"

หลังจากนั้นประมาณ 15 นาที ก็มีโทรศัพท์
โทรมาที่เครื่องของแพรว

"มีเรื่องด่วนเหรอคะ ได้ค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"

หลังจากนั้นแพรวหันไปบอกกับอลิส
"พอดีฉันมีเรื่องด่วน ขอตัวก่อนนะ"

พอแพรวไปอีกคน อลิสเซ็งมาก
............................................................................................

ใช้เวลาไม่นาน แพรวก็ขึ้นไปอยู่บนทางเดินด้านบน
ของ Tower Bridge

หล่อนเห็นเอกนั่งคอยอยู่ที่พื้น
โดยเอกนั่งแบบชันเข่าขึ้น

แพรวเดินไปนั่งข้างๆ

"บางครั้งผมก็ทำตัวแย่แบบนี้แหละครับ"

"ไม่แย่หรอกค่ะ ฉันเข้าใจ"

เอกหันไปมองหน้าของแพรว แล้วก็หันมองตรงเหมือนเดิม

"ผมไม่ชอบให้ใครมาถามแบบนั้น ก็เท่านั้น"

"ค่ะ"

"บางทีผมก็เป็นแบบนี้แหละครับ อาจจะนิสัยเสียบ้าง"

"แต่ก็เข้าใจได้นะคะ เอกไมไ่ด้ทำโดยไร้เหตุผล"

เอกถอนหายใจ "แต่พอทำแบบนี้ไปแล้ว ผมก็ไม่ค่อยสบายใจเลย"

"อย่าคิดมากเลยค่ะ เอกไม่ได้ทำอะไรผิด"

เอกหันไปมองหน้าแพรว "แพรวคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอครับ"

"ค่ะ แพรวคิดอย่างนั้น แพรวเข้าใจค่ะว่าเอกรู้สึกอย่างไร"

เอกมองแพรวแล้วยิ้ม "ขอบคุณนะครับ"

แพรวลุกขึ้นก่อนแล้วยื่นมือเพื่อให้เอกจับ

เอกยิ้ม จับมือแพรวแล้วก็ลุกขึ้น

"แพรวแข็งแรงจังเลยนะครับ"

"สบายใจหรือยังค่ะ"

"ครับ"

"งั้นเราไปกันต่อดีกว่าค่ะ"

.....................................................................

ช่วงเย็น เอกพาแพรวมาที่ Covent Garden

"ที่นี่คึกคักดีนะคะ"

"ครับ ผมชอบมานั่งชิลที่นี่"

"ค่ะ บรรยากาศดีมากเลยค่ะ อาหารก็อร่อยด้วย"

เอกไม่แน่ใจว่าเขาควรพูดบางเรื่องไหม
แต่สุดท้าย เขาก็ตัดสินใจพูด

"ผมค่อนข้างเครียดเรื่องแม่กับพี่สาว"

เอกหันมองแพรว แพรวเองยังไม่พูดอะไร หล่อนมองเอก
เหมือนกับกำลังตั้งใจฟังเต็มที่

"จริงๆแอนก็โตแล้ว แต่แม่ก็ยังเข้ามายุ่งเรื่องการมีแฟนของเขา
ซึ่งแอนไม่ชอบมากๆ แต่ผมรู้นะว่าจริงๆแล้ว แม่เป็นห่วงเขามาก
แต่สุดท้าย พี่ผมก็แยกไปอยู่ที่อื่น นั่นยิ่งทำให้แม่เครียด
ทำยังไงก็ไม่ยอมกลับบ้าน"

"ให้เวลาเขาอีกหน่อยก็ดีเหมือนกันนะคะ ระหว่างนี้
เอกก็ต้องใกล้ชิดแม่มากขึ้น เดี๋ยวท่านจะเครียด"

เอกมองหน้าแพรว "ขอบคุณมากนะครับ"

นั่นเป็นครั้งแรกที่เอกกล้าพูดเรื่องนี้ให้ใครสักคนฟัง
และเขาเลือกแพรว

พอแพรวกลับถึงที่พัก ปรากฏว่าอลิสยังคงรอแพรวอยู่

"อ้าวอลิส ยังไม่นอนอีกเหรอจ๊ะ"

อลิสดูค่อนข้างเครียด "ฉันมีเรื่องจะถามเธอหน่อย"

แล้วอลิสก็พูดต่อว่า "เธอคิดยังไงกับเอก"

"เพิ่งเจอกันไม่นานเอง ฉันจะไปคิดอะไรกับเขาได้"

อลิสทำหน้าเหมือนกับว่าหล่อนมีแต้มต่อ

"เธออย่าลืมนะว่าทำไมเราถึงย้ายกลางปีมาเรียนที่นี่
เธออย่าลืมเหตุผลเรื่องนี้นะแพรว"