หลังจากนั้นเป็นเดือนอลิสก็หายไปอีกคน
ทั้งแพรวและอลิสหายไปทั้งคู่
แต่คนที่เอกสนใจ อยากรู้ว่าหล่อนอยู่ไหนก็คือแพรว

จากการพยายามสืบ ณ มหาวิทยาลัยที่เขาเรียนอยู่
จึงกระจ่างชัดว่าทั้งแพรวและอลิสไม่ได้เรียนต่อที่นี่
เรื่องนี้มันแปลกมากๆ มันเป็นเรื่องที่ติดอยู่ในใจของเอก

ช่วงเดือนที่ผ่านมา ผู้หญิงที่วนเวียนมาหาเขา
มีอยู่เพียงคนเดียวคือซาร่า

ถึงแม้ซาร่าจะเป็นผู้หญิงอังกฤษที่สวยมาก
แต่หล่อนก็ต่างจากแพรวมาก
ยิ่งอยู่ใกล้ซาร่า เอกก็ยิ่งคิดถึงแต่แพรว
เขาอยากจะเจอแพรวอีก
เขาอยากทำความรู้จักกับแพรวให้มากขึ้น

เอกเครียดมากจนต้องปรึกษากับจอห์น
จอห์นบอกว่าจะช่วยตามหาแพรวเต็มที่
จอห์นเองก็งงที่จู่ๆสองสาวก็หายไป
หายไปอย่างไร้ร่องรอย
.......................................................
หลายสัปดาห์ต่อมา จอห์นก็มีข่าวดีมาบอกเอก
เขาบอกว่าได้ข่าวของแพรวแล้ว
ตอนนี้แพรวอยู่ที่ Greenwich
จอห์นเขียนรายละเอียดแล้วส่งให้เอก
เอกดีใจมาก เขากอดจอห์นอย่างลืมตัว
จนจอห์นต้องบอกว่า "อย่ามากอดฉันเลย
นายรีบไปกอดแพรวดีกว่า"

จอห์นรู้แล้วว่าเอกรักแพรวอย่างไม่รู้ตัว
มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเร็วมาก
แต่จอห์นก็เข้าใจ เอกแสดงออกอย่างเด่นชัดว่าเขาคิดถึงแต่แพรว
และแรงคิดถึงนั้น พาเอกไปยังจุดหมายที่เขาตั้งใจไว้
เพื่อไปหาแพรว


เอกเดินไปหาร้านที่จอห์นเขียนแผนที่ไว้ให้
เขาดีใจที่จะได้เจอแพรวอีก
จะได้ถามแพรวว่าทำไมจู่ๆถึงไม่ติดต่อกับเขาเลย
หายไปทั้งๆที่ต่างฝ่ายต่างมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน

พอเห็นร้านเป้าหมาย เอกจึงเข้าไปในร้านทันที

แต่พอเข้าไปแล้ว เอกเจอแต่คุณลุงเจ้าของร้าน
คุณลุงยืนยันว่าแพรวไม่ได้อยู่ที่นี่
ฟังแล้วเอกรู้สึกแย่มาก เขาเดินคอตกออกมาจากร้าน

พอเอกเดินออกไปไกลแล้ว
คุณลุงจึงตะโกนว่า "หนูออกมาได้แล้ว พ่อหนุ่มนั่นไปแล้ว"

แพรวเดินออกมาจากหลังร้าน 
หล่อนมีสีหน้าที่โศกเศร้ามาก
คุณลุงเจ้าของร้านจึงถามว่า
"ทำไมถึงไม่ยอมพบเขาละ ทั้งๆที่หนูก็มีใจให้เขานะ ลุงดูออก"
"เรื่องมันยาวค่ะ"
"แต่หนูตอบสั้นมากเลยนะ"

เห็นแพรวเงียบไป คุณลุงเจ้าของร้านจึงคะยั้นคะยออีก
"มีอะไร เล่าให้ลุงฟังได้นะ ลุงอาจจะพอช่วยได้"

แพรวเริ่มเปลี่ยนใจ ดูเหมือนหล่อนกำลังจะเล่าบางอย่าง

"แพรวคงไม่ต้องเล่าอะไรอีกแล้วค่ะ"
นั่นคือเสียงของอลิส

"หนูมารับเพื่อนกลับบ้านค่ะ หลังจากวันนี้
แพรวจะไม่ทำงานที่นี่แล้วนะคะ คงไม่ต้องเขียนใบลาออกนะคะ
ไปเถอะแพรว ไปกับฉันนะ กลับบ้านเรากันดีกว่า"

แพรวไม่สามารถขัดอลิสได้ หล่อนจึงต้องเดินออกมากับอลิส

ขณะเดินมาด้วยกัน อลิสพูดกับแพรวว่า
"เอกเก่งนะ หาเธอเจอด้วย ฉันต้องหาที่ซ่อนที่หายากกว่านี้"

แพรวอดพูดไม่ได้ "เธอจะทำแบบนี้ไปทำไม
มันไม่มีประโยชน์กับใครเลยนะอลิส"

อลิสหันไปตะคอกใส่แพรว "อย่างน้อยก็มีประโยชน์กับฉัน"

แพรวอ้อนวอน "เธอปล่อยฉันไปเถอะนะ"

"ฉันไม่ปล่อยให้เธอมีความสุขง่ายๆหรอก 
อย่าลืมสิว่าพี่ชายฉันฆ่าตัวตายเพราะใคร"

แพรวตกใจมากที่ได้ยินประโยคนี้จากปากอลิส

"เธอเข้าใจผิดนะอลิส"

อลิสเดือดดาล "ฉันเข้าใจไม่ผิดหรอก 
พี่ชายฉันฆ่าตัวตายก็เพราะเธอ ฉันไม่เอาชีวิตเธอ
ก็บุญเท่าไหร่แล้ว เธอไม่ควรมีความสุขกับใครอีก
ไม่ควรได้รับความรักจากใครอีก โดยเฉพาะจากเอก"

แพรวรู้สึกแย่มากที่ได้ยินอลิสพูดเช่นนั้น
"เธอไม่มีสิทธิทำถึงขนาดนี้นะ"

อลิสจ้องตาของแพรวเหมือนจะกลืนกิน
"ถ้าเธอดื้อแบบนี้ คนที่จะไม่ปลอดภัยก็อาจจะเป็นเอกนะ"
................................................................................
คุณลุงเจ้าของร้านแอบได้ยินอลิสกับแพรวคุยกัน
จึงรีบวิ่งไปตามหาเอก ซึ่งยังคงไปได้ไม่ไกล

เอกเดินช้ามาก เขาผิดหวัง ท้อแท้ จนคุณลุงเดินมาทัน
คุณลุงรีบมาเล่าให้เอกฟังว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง

หลังจากนั้น คุณลุงรีบพาเอกมาตรงที่ๆแพรวคุยกับอลิส
แต่ตอนนั้นหญิงสาวทั้งสองไม่อยู่แล้ว

เอกเป็นห่วงแพรวมาก แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้แพรวอยู่ไหน
คุณลุงชวนเอกให้ไปนั่งพักในร้านก่อน
อย่าเพิ่งวู่วาม อย่าเพิ่งคิดมาก ทุกปัญหาต้องมีทางออก

เอกจึงเชื่อคุณลุงและยอมเดินไปพักที่ร้านของคุณลุง