สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกและคงเป็นกระทู้สุดท้ายของเรา

เราป่วยไม่รูว่าเป็นโรคซึมเศร้าหรืออะไร แต่เราแค่ต้องการความรักและมักจะอิจฉาคนอื่นที่ได้รับความรัก ได้รับแสงเสมอ ตอนนี้เราคิดว่ามันโง่ดีที่ทำไป ตอนนี้เราไม่คิดจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้วด้วยซ้ำ

ตั้งแต่เด็กเราเกิดมาจากวันไนท์สแตนด์ของพ่อแม่ พ่อให้แม่ทำแท้ง แต่แม่ไม่ทำเราเลยเกิดมาบนโลกใบนี้ 
อายุ 2 ขวบพ่อไปหาเมียใหม่ แม่ติดยา ติดพนัน ทุบตีเรา 5 ขวบเลยย้ายไปอยู่กับพ่อ แต่พ่อก็แต่งงานใหม่เรื่อยๆ วันเกิดเราก็ทะเลาะ ปาข้าวของกับแม่เลี้ยงประจำ ไม่เคยได้ของขวัญ เอาจริงๆ ตอนงานปนะชุมผปค. พ่อจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเราชื่ออะไร เกิดวันไหน 

ตั้งแต่จำความได้ มีเจ้าหนี้นอกระบบมาเคาะหน้สประตูต้องหนี ต้องหลบซ่อนตัวและอยู่ด้วยตัวคนเดียวมาตลอดเสมอๆ เราได้เรียนในโรงเรียน เราก็โดนกดหัว โดนลอกข้อสอบพอเราบอกความจริงครู เราก็โดนแม่เพื่อนตบหน้า

เราโตมาแบบไม่ได้รับความรักจากใครเลย... มีแฟนคนแรก มีความรักครั้งแรก เราก็โดนทำร้ายร่างกาย โดนตบ จนแขนช้ำ ปากแตก...

เราดิ่งมากๆ จนเราเข้ามาในโลกออนไลน์เล่นเกมส์ แต่เราก็โดนบูลลี่หน้าตา 

เราเลยคิดอะไรโง่ๆ โดยการใช้รูปคนอื่น (เรายอมรับว่าเราผิดมากๆ แต่เราแค่อยากมีเพื่อน แต่เรากลับเข้ากับใครไม่ได้ คุยกับใครไม่ได้ เพราะไม่เคยได้มีโอกาสคุยหรือสนิทกับใครเลยสักคน) 

ขอโทษทุกคนด้วยนะคะ ต้องมาฟังอะไรแย่ๆ แบบนี้ ชีวิตเราสร้างแต่ปัญหา พ่อก็ด่าว่าลูกนี่เกิดมาทำไม ทั้งที่เราเรียนม.ปลาย แต่เงินที่ได้จากทุนแกก็เอาไปใช้ทั้งหมด.. แกยืมเงินทุนไปให้เมียใหม่แกใช้ แกยังไม่เคยคืนเลย เราก็ไม่มีกิน ไม่มีที่อยู่ ไม่มีอะไรสักอย่างเลย เราเคยคิดนะว่าแบบ..ชีวิตมันจะดีกว่านี้ได้ แต่มันคงไม่ดีกว่านี้แล้ว มังพังตั้งแต่เราเกิดมาแล้ว 

เราแค่อยากได้ความรักจากใครสักคนจริงๆ อยากให้ใครสักคนเข้าใจเรา 

แต่มันเป็นไปไม่ได้ แค่ใช้ชีวิตให้รอดไปวันๆทเรายังไม่มีปัญหาด้วยซ้ำ 5555

ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่มาอ่านกระทู้เรา เราไม่อยากอยู่ ไม่อยากเกิดมาบนโลกนี้แล้วจริงๆ