สวัสดีค่ะ เราอายุ20นิดๆ แม่กับพ่อเราแยกย้ายกันตั้งแต่เราเด็กๆ เราโตมากับแม่(มั้ง) เรามีพี่ชาย1คน(คนละพ่อ) ตอนเราอายุ6ขวบ แม่เราชอบทิ้งเราไว้บ้านให้อยู่กับยายและญาติๆใกล้บ้าน ตอนนั้นเราค่อนข้างไม่ชอบแฟนแม่ เพราะรู้สึกเหมือนโดนแย่งความรัก ด้วยความเป็นเด็กยอมรับว่าทำตัวไม่ค่อยน่ารัก แฟนแม่ก็เหมือนจะไม่ชอบเรา ตอนเรา7ขวบแม่มีน้องชาย สัก2ปีต่อมาแม่กับพ่อเลี้ยงก็เลิกกัน ตอนนั้นแม่โทษว่าเป็นความผิดของเราที่ปรับตัวเข้ากับพวกเขาไม่ได้ และด่าว่าเรามากมายทั้งๆที่ตอนนั้นเราแค่8-9ขวบ (เรามารู้ตอนโตว่าที่เขาเลิกกันเพราะพ่อเลี้ยงมีแฟนใหม่ และไล่แม่เราออกมา) แม่กลับมาเลี้ยงเราและน้องคนเดียว (พี่ชายออกจากบ้านไปอยู่ด้วยตัวเอง)บ้านเราค่อนข้างมีปัญหาเรื่องเงิน เพราะแม่ทำงานคนเดียว และเป็นหนี้เยอะมาก ตลอดเวลาที่เราโตมาเราไม่เคยขออะไรจากแม่เลย และแม่ก็ไม่เคยให้อะไรเหมือนแม่คนอื่น เราเรียนม.ต้นไม่จบเพราะแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม หรือแม้แต่เวลาไปส่งเราที่ รร ด้วยซ้ำ และแม่ก็โทษว่ามันเป็นความผิดของเรา ที่เราไม่ช่วยเหลือตัวเอง ตอนนี้เราเรียนจบ กสน กำลังคิดเรื่องเรียนต่อ
ค่าใช้จ่ายหรือแม้แต่เงินใช้จ่ายประจำวันส่วนใหญ่เราเป็นคนหาเอง หรือจากพี่ชายและพ่อแท้ๆให้นิดหน่อย แม่ต้องจ่ายหนี้รายวันเยอะมาก ตอนเรา17แม่เครียดและบังคับให้เราหาสามี เพราะจะเอาค่าสินสอด ทั้งๆที่เราอายุแค่นี้? เพราะเด็กแถวบ้านอายุ17-18มีผัวหมดแล้ว? แม่พูดซ้ำๆทุกวัน จนเราโมโหและทะเลาะกันทุกครั้ง แม่ก็จะด่าว่าเราเนรคุณ สำหรับเรานี่มันไม่ใช่เวลาสำหรับเรื่องนี้ด้วยซ้ำ และเราเป็นคนไม่ค่อยฝักใฝ่ในเรื่องแบบนี้ คงเพราะไม่ได้โตมาโดยรายล้อมไปด้วยความรัก แม่เหมือนเกลียดเรามาก เรากับแม่เลยไม่ค่อยถูกกัน ปกติแม่จะไม่ทำกับข้าว เราจะใช้เงินที่มีซื้อกินเอง หรืออดบ้าง บางครั้งที่แม่ซื้อของกินมาพอเราจะกินด้วยแม่ก็จะไม่ให้ และพูดประมาณว่าเราก็ให้อะไรเขาไม่ได้ ทำไมเขาจะต้องให้เรา? (ทั้งๆที้เขาเป็น“แม่”) เราน้อยใจและเครียดจนเป็นซึมเศร้า จนถึงปัจจุบัน ตอนนี้เราทนกับความtoxicในครอบครัวและปัญหาต่างๆไม่ไหว จนไม่อยากอยู่ต่อแล้ว...
ปล.เป็นครั้งแรกที่เล่า อึดอัดมานานมาก