มองดาวเคลื่อนเกลื่อนฟ้าเวหาหาว
ระยิบแสงแววาวสกาวใส
คนร้าวรวดปวดร่างอ้างว้างใจ
นอนระทมห่มไห้อยู่ในเรือน
ขาดคนหวงห่วงหาน่าอนาถ
ใจแทบขาดบางคราวใครเล่าเหมือน
นอนร้องไห้เหน็บหนาวอ้อนดาวเดือน
ขาดคนเยือนเยี่ยมเย้าสุดเศร้าทรวง
จันทร์เจ้าเอยเผยงามในยามนี้
รัชนีพรายพราวบนราวสรวง
ไร้เมฆากั้นขวางกระจ่างดวง
คงไร้ห่วงใดใดกลางใจจันทร์
ก็คงมีแต่เราที่เศร้าโศก
อยู่กับโรคกรรมเวรไม่เห็นสวรรค์
ต้องติดบ่วงชะตาให้ฝ่าฟัน
ชีวิตฉันคลับคล้ายตายทั้งเป็น
ชั่วชีวีเวิ้งว้างบนทางเปลื่ยว
เพียงดายเดียวหม่นไหม้ใครรู้เห็น
มากปัญหาดุจกรรมย้ำลำเข็ญ
อยู่อยางเช่นเป็นร่างร้างวิญญาณ์
"สุนันท์ยา"
สวัสดีค่ะเพื่อน สุมาส่งข่าวค่ะ พรุ่งนี้ 11กุมภาฯ สุดจะเข้าแอดมิด ที่โรงบาล
13 เข้าห้องผ่าตัดค่ะ คงไม่ได้มาทักทายเพื่อนๆ อีกหลายวัน และช่วงนี้
ที่ไม่ได้เข้ามาคือ หมอให้งดอาหาร ทานแต่อาหารทางการแพทย์ สุเลยมีอาการเพลียๆได้แต่นอนค่ะ
...ขาดคนห่วงใย...