***คนเขาลวงอย่ารำพึงคิดถึงเลย...***

นอนระทมตรมเหงาใจหนาวเหน็บ
ชอกช้ำเจ็บเกินทนจนหวั่นไหว
กาลเวลาผ่านเคลื่อนลับเลือนไป
แต่ทำไม่ความเศร้ายังเฝ้าเยือน

ความหลังย้อนในจิตเป็นพิษขม
ห้วงอารมณ์หม่นไหม้ดั่งใครเฉือน
ร้าวรอนนักรักเก่าคล้ายเฝ้าเตือน
เป็นดั่งเหมือนรอยแทรกน่าแปลกจริง

จะคิดถึงทำไมหนอใจเอ๋ย
เขาไม่เคยสักหนจะสนหญิง
ร้างลาหายไม่ห่วงคอยท้วงติง
อยากจะลืมทุกสิ่งกลับสิงทรวง

เขาลืมเราสิ้นแล้วไร้แววหวาน
นานแสนนานจากไปสิ้นใยหวง
หยุดเถอะใจหมดสิทธิ์คิดถามทวง
คนเขาลวงอย่ารำพึงคิดถึงเลย...

“สุนันท์ยา”

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่