ดาวในใจ บทกลอนชิ้นสุดท้ายปี 59

ในคืนที่ดาวดับลาลับฟ้า
หมดเวลาดาวระยิบกระพริบไสว
ม่านฟ้าคลี่สีดำมารำไร
ดุจสีดำหม่นไหม้ห่มใจเรา

เคยวาดหวังว่าจะมีสิ่งดีบ้าง
วันมีคนเคียงข้างเหมือนอย่างเขา
ยิ่งนานวันก็ยิ่งเลือนเหมือนคว้าเงา
สู้หลงเฝ้าคอยใครซึ่งไม่มี

บังอาจเอื้อมเด็ดดาวที่พราวฟ้า
มิรู้ค่าต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี
จึงพลาดหวังพังภินท์จนสิ้นดี
เพราะใจที่ใฝ่เพ้อเสมอดาว

เปรียบดอกหญ้าต้นน้อยคนคอยย่ำ
ศักดิ์เจ้าต่ำเกินกว่าจะเหิรหาว
เพียงแค่แสงพร่างมาจากฟ้าพราว
เพ้อว่าดาวเคียงข้างช่างเขลานัก

เพราะค่าด้อยเพียงดินถวิลฟ้า
จึงต้องซมซานถลามาอกหัก
หมองกมลทนเหน็บเจ็บเพราะรัก
ใครเขาจักสมน้ำหน้าสาแก่ใจ

คืนท้องฟ้าขาดดาวที่พราวพร่าง
จะอ้างว้างยิ่งนักสักเพียงไหน
แม้ความจริงเธอจะเป็นดาวเด่นใคร
แต่เธอเป็นดาวในหัวใจเรา

        "กมล"
    30 ธ.ค. 59

เครดิตภาพจาก:คนหัวฟู pantip