แสงเรืองรองผ่องพราวสกาวเด่น
ในคืนเพ็ญพรายพร่างอยู่กลางหาว
เจิดจรัสชวนดูท่ามหมู่ดาว
ระยิบวาวราวสรวงห้วงอัมพร

มองนภายามนี้มีจันทร์ฉาย
เย็นพระพายพัดแผ่วแนวสิงขร
ยินเรไรหริ่งเร้าดุจเว้าวอน
ประหนึ่งคู่เคียงคอนแรมรอนไกล

เจ้าคงเหมือนเช่นข้าเวลานี้
คนเคยมีสัมพันธ์ทำหวั่นไหว
เขาแชเชือนคเลื่อนคล้อยจนน้อยใจ
เหมือนพบใครไหนอื่นพารื่นรมย์

โอ้จันทร์เอ๋ยจันทราบนฟ้าสวย
วอนจันทร์ช่วยนำทางสร้างสุขสม
ดลบันดาลรักคืนมาชื่นชม
ปลดระทมถมจินต์ให้สิ้นไป…..

“สุนันยา”