สวัสดีค่ะ หนูอายุ14ค่ะ หนูรู้สึกว่าหนูอาจจะเป็นซึมเศร้าแบบเริ่มเป็นหรืออาจจะแค่เครียดมากจนเกินไป โดยปกติแล้วหนูเปนคนร่าเริงค่ะ แต่เป็นคนอ่อนไหวง่าย ทำให้ช่วงนี้นอยบ่อยมากๆๆๆๆ แล้วก็ด้วยความที่เป็นคนอ่อนไหวง่ายมากๆทำให้หนูเครียดเรื่องทางบ้านด้วยค่ะ เครียดเรื่องนิสัยส่วนตัวของคนในบ้าน หนูแค่รู้สึกว่าเค้าไม่ใช่เซฟโซนทึ่แท้จิง เป็นแค่คนที่ให้คำปรึกษาเรื่องเรียนมากกว่าค่ะ หนูเป็นคนที่ชอบกดดันตัวเองเพระทำอะไรก็ได้ที่2ตลอด คำว่าที่2เนี่ยมันเจ็บมากๆจริงๆพยายามเท่าไหร่ก็ชนะเค้าไม่ได้ มันน่าสมเพช หนูติดนิสัยสมเพชตัวเองค่ะ แล้วหนูเป็นคนที่เป็นอินโทรเวิร์ดละก็เอ็กโทรเวิร์ดผสมกัน เวลาว่างๆตอนไม่มีไรทำในห้องหนูก็จะชอบอยู่คนเดียวไม่คุยกับเพื่อน ซึ่งการกระทำของหนูที่หนูรู้สึกชอบก็ทำให้หนูเส้าได้ค่ะ เพราะหนูรู้สึกว่าเหมือนหนูไม่มีเพื่อน เพื่อนไม่รัก ทั้งๆที่หนูเลือกที่จะอยู่คนเดียวเงียบๆทำงานค้าง ซึ่งหนูก้งงตัวเอง ซึ่งมันแก้ไม่ได้ด้วย สิ่งที่ฮีลใจหนูคือการดูซีรีส์แต่ช่วงนี้มันช่วยไรหนูไม่ได้แล้ว หนูเบื่อมันแล้วไม่มีฟีลดูมันเลย หนูเลยเลือกที่จะโทรกับเพื่อนแต่ก็นั่นแหละค่ะ ก็รู้สึกเหมือนเดิม หนูต้องดิ้นรนที่จะทำให้มีเพื่อน จริงจริงหนูเพื่อนเยอะค่ะ แต่หนูแค่ไม่ค่อยสุงสิงซะมากกว่า หนูต้องทำตัวเป้นคนที่เก่งฉลาด ยิ้มแย้ม เป็นคนดี แล้วสร้างลุคตัวเองให้คนไม่สุงสิงด้วยหรือว่าให้เค้าเจอเราแล้วพูดด้วยก็คือลุคน่ากลัวค่ะ แบบ มองจิกแตฟีลๆเล่น เค้าจะรู้กันว่าหนูแค่แกล้ง แล้วเค้าก็จะพูดว่าอุ่ยน่ากลัวอ่ะอะไรยังงี้ ซึ่งคำพูดนี่ก็ไม่ทำให้หนูรู้สึกดีเลยค่ะ รู้สึกนอยซะด้วยซ้ำ เราไม่สามารถร่าเริงให้เค้าเข้าหาเราได้เราเลยต้องหาอะไรที่ทำให้เค้าทักเรา แต่ด้วยความที่หนูขี้รำคาญด้วยมั้งคะ  อยากอยู่คนเดียวแต่ก็อยากมีเพื่อนอยากให้เพื่อนมาทัก แล้วก็หนูเป็นคนอารมณ์ร้อนทำให้คนยิ่งไม่อยากเข้าใกล้หนู เอาจริงๆคือหนูอยากอยู่คนเดียวแต่ๆๆๆอยากมีเพื่อน มีเพื่อนมาชวนไปนู่นไปนี่ ให้คำปรึกษามากอดมาทักมาคุยด้วยกัน แต่ใช่ค่ะมี แต่เป็นแค่บางครั้ง แล้วหนูเครียดสะสมหลายปีค่ะจนตอนนี้รู้สึกไม่ไหว หนูเลยอยากไปหาหมอจิตเพื่อหวังว่าจะดีขึ้นแต่ไม่กล้าบอกพ่อแม่ค่ะ กลัวพ่อแม่เครียดแล้วสงสัยว่าเราเป็นอะไรทำไมต้องไปหาหมอจิต ในสายตาเค้าเราดูเป็นคนที่เก่งมีความสุข แต่จิงๆแล้วไม่เลยค่ะ อาการมันยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ แล้วตอนนี้หนูไม่มีอะไรฮีลใจแล้วด้วย ถึงแม้ว่าหนูอาจจะไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าแต่หนูก็อยากไปหาหมอจิตเพื่อหวังว่าอาการของหนูมันจะดีขึ้น ไม่เศร้าอยู่ยังงี้ ทุกคนคิดว่าหนูจะทำยังไงได้บ้างคะถ้าหนูอยากไปหาหมอจิตแต่หนูไม่อยากบอกอ่ะพ่อแม่ คุยกับหมอทางแชทหรือโทรยังงี้มัยจะมีมั้ยคะ หนูไม่ได้อยากได้ที่ระบายนะคะเพราะหนูมีเพื่อนคนนึงที่คุยกับหนูอยู่แล้ว หนูอยากให้หนูกลับมามีความสุขมาก อ่อนไหวให้น้อยลง เครียดให้น้อยลงหน่อยประมาณนี้ค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ปล.เราอาจจะเขียนงงหน่อยนะคะ แต่มันเป็นความจริงจริงๆค่ะ มันก็งงๆอย่างงี้แหละ เราอ่อนไหวง่ายมากจริงๆ แบบง่ายมากๆ แล้วก็นิสัยหนูเป็นคนงงๆแปลกๆหนูก็ไม่ชอบนิสัยตัวเองยังงี้เหมือนกันค่ะ