จากหัวข้อเรามีน้องอยู่คนนึงที่พอเวลามีเงิน ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ไม่คิดบริหารเงิน เอาเงินไปใช้จ่ายของไร้สาระ ไม่วางแผนทางเงินเลยในขณะที่ตัวเองรู้อยู่แล้วว่าจะต้องไปฝึกงานต่างจังหวัดอีกไม่นาน และเป็นจังหวัดที่ค่าครองชีพสูง(นางมีครอบครัวแล้วแต่งงานแล้ว) เราก็ช่วยแล้วช่วยอีก น้องทั้งสร้างหนี้ ทั้งขอเงินใช้จ่าย เราเองก็มีครอบครัว มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ บางทีการเป็นพี่โคตรเหนื่อยเลย พอเราไม่ให้เงิน คำแรกที่นางพูดใส่หน้า ว่า งั้นเป็นไร ค่อยอดเอา ค่อยกินข้าวตอนเงินเบี้ยเลี้ยงฝึกงานออก น้ำมันก็ไม่ต้องใส่ไปฝึกงาน ส่วนแฟนนางก็ช่วยไรไม่ได้เลย เราเองที่ต้องมานั่งคิดเยอะ รู้สึกสึกผิด ไม่ใช่ไม่อยากช่วยนะ แต่อยากดัดนิสัยบ้าง เพราะให้จนเคยตัว ให้จนคิดว่าไม่เป็นไรจ่ายไปเถอะ เดียวพี่กูให้เงินอีก ช่วยกูอีกแน่นอน น้องขอที่บ้านจนไม่มึใครให้แล้ว เพราะน้องเองก็มีครอบครัว แม่ก็ช่วยจนไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว เบื่อ เหนื่อย