สวัสดีค่ะเราเพิ่งจะสูญเสียคุณตาซึ่งท่านเป็นคนที่เรารักมากที่สุดในชีวิตอีกคนนึงท่านคอยเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เด็กๆท่านตามใจเรามากไม่ให้ใครดุใครตีเลยเราเปรียบเสมือนหัวใจของท่านเลยค่ะเพราะท่านรักเรามากที่สุดในบรรดาหลานๆของท่านท่านคอยสอนเราในเรื่องต่างๆให้เราเข้มแข็งและเป็นคนที่มีคุณภาพท่านเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเราได้อย่างมาก ท่านเป็นคนที่ไม่ค่อยเจ็บป่วยค่ะสุขภาพดีและแข็งแรงมากๆจึงไม่ได้นอนโรงพยาบาลเลยแต่ด้วยท่านทำงานหนักมากเกินไปเวลาพักผ่อนน้อยท่านจึงป่วยและเข้าโรงพยาบาลเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาและได้เข้าห้องไอซียูเราร้องไห้หนักมากเพราะสงสารท่านไม่อยากให้ท่านเจ็บป่วยท่านเป็นปอดติดเชื้อค่ะเป็นเชื้อแบคทีเรียแต่ไม่ทราบว่าเป็นชื้อตัวไหนหมอจึงให้ยาฆ่าเชื้อตามปกติแต่พอเวลาผ่านไปท่านเริ่มหายใจไม่สะดวกคาะคุณหมอเลยตัดสินใจใส่ท่อเพื่อช่วยหายใจแต่ท่านเครียดและเจ็บมากสักพีกต่อมาอาการท่านดีขึ้นมาค่ะวันนั้นฉันอยู่ที่โรงเรียนตอนเที่ยงแม่ให้วิดีโอคอลกับท่านเราสงสารท่านมากๆปต่ทำอะไรไม่ได้ท่านบอกกับแม่ว่าอยากหอมแก้มเราแม่เลยได้หอมแก้มกันทางโทรศัพท์ค่ะเป็นอะไรที่อบอุ่นมากๆหลังจากนั้นหมอได้เพาะเชื้ออีกครั้งเพื่อจะได้ทราบว่ามันคือเชื้อแบคทีเรียตัสไหนจะได้รักษาถูกแต่เพาะเขื้อแลเวยังไม่ทราบเช่นเคยจึงส่งเลือดไปที่โรงพยาบาลอื่นในระหว่างรอผลท่านได้เกิดอาการทรุดค่ะคือมีติดเชื้อเพิ่มและปอดของท่านเป็นสีขาวและไม่มีออกซิเจนอยู่เลยหมอบอกว่าโอกาสคือ5050แล้วนะโอกาสที่จะรอดยากมากเมื่อเรารู้เราเสียใจมากเมื่อหยุดเสาร์อาทิตย์เราจึงไปเยี่ยมท่านที่โรงพยาบาลแต่หมอให้ยานอนหลับกับท่านเพื่อไม่ให้ท่านเจ็บและทรมานมากนักเราจึงไม่ได้พูดคุยกับท่านเลยฉันร้องไห้ทุกวันเลยค่ะเพราะยังทำใจไม่ได้มันเร็วมากจริงๆแค่ภายในระยะเวลาไม่กี่วันอาการท่านทรุดหนักขนาดนี้จนเมื่อตอนเช้าตรู่ฉันเตรียมตัวจะไปโรงเรียนและกำลังไปปลุกน้องแต่น้องเราไม่ได้อยู่ในที่นอนเราเลยไปดูที่ห้องแม่เราเห็นน้องสาวเเละน้องชายนอนหลับอยู่แค่สองคนเราจึงถามน้องว่าพ่อกับแม่ไปไหนน้องบอกกับเราว่าถ้าบอกไปแล้วสัญญานะว่าจะไม่ร้องไห้เราไม่ได้ตอบหรือถามอะไรต่อเพราะเราก็พอจะทายคำตอบของน้องได้ฉันเสียใจมากและร้องไห้หนักมากเช่นกันเพราะเรารักท่านมากที่สุดท่านเปรีบยเสมือนหัวใจของเราและเหมือนพ่อคนที่2ของเราเราเลยโทรไปถามแม่ว่าเราต้องไปโรงเรียนมั้ยแม่ถามกละบมาว่ารู้แล้วหรอเราบอกแม่ไปว่ารู้แล้วเร่ขอลากิจ1วันนะให้แม่ไปแจ้งครูให้ทราบด้วยหละงจากวางสายฉันร้องไห้หนักมากเหมือนจะเป็นจะตายแม่เลนมารับเรามาที่บ้านของคุณลุงเพื่อมาหาคุณตาฉันทำใจอยู่สักพักนึงก่อนจะเขเาไปหาท่านพร้อมกับหอมแก้มของท่านเป็นครั้งสุดท้ายในระหว่างวันฉันนั่งเฝ้าท่านด้วยความโศกเศร้าร้องไห้ไปด้วยเร่ยังทำใจไม่ได้เพราะเรารักท่านมากจริงๆมากถึงมากที่สุดท้ายนี้เราอยากจะขอคำแนะนำจากทุกคนว่าทำยังไงให้เราทำใจได้หน่อยค่ะเพื่อนๆพี่ๆน้องๆลุงป้าน้าอาสามารถมาแชร์ประสบการณ์กันได้เลยนะคะอาจตะยาวไปสักหน่อยแต่ฉันอยากให้ทุกคนอ่านให้จบค่ะเพราะเมื่ออ่านจบเราคิดว่าต้องมีคนน้ำตาไหลแน่ๆขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้าค่ะ