ก่อนตั้งกระทู้นี้ก็คิดแล้วคิดอีกจะจะมาตั้งดีมั้ย แต่ถ้าเป็นอะไรขึ้นมากก่อนตั้งกระทู้นี้คงจะเสียดายมากๆ เราอายุ 29 ขอเกริ่นก่อนเลยค่ะว่าเมื่อก่อนเราไม่ค่อยสนใจเรื่องสุขภาพตัวเองสักเท่าไหร่ ข้าวกินบ้างไม่กินบ้าง ตรงเวลาบ้างไม่ตรงบ้าง กินขนมขเคี้ยว ขนมไม่ประโยชน์ต่างๆนาๆกินไม่เลือกเลย และไม่เคยออกกำลังกายค่ะ แต่เราก็เป็นคนผอมมาตั้งแต่เด็กๆกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน จบมหาลัยด้วยน้ำหนัก 42 สูง 155 ก็ใช้ชีวิตมาปกติตลอด จบใหม่ๆก็กินเยอะจนน้ำหนักจนน้ำหนักขึ้นเป็น 50 เข้าเรื่องเลยล่ะกันค่ะ จนเมื่อกลางที่ 66 ที่ผ่านมาทำงานอยู่ดีๆเกิดอาการปวดท้อง คลื่นไส้ อาเจียน ตอนแรกคิดว่าแค่อาหารเป็นพิษหรือโรคกระเพาะธรรมดาก็ไปหาหมอทานยามา 1 อาทิตย์ คือว่าหาย สรุปไม่หายค่ะ เป็นแบบนั้นมาตลอดตาอเนื่อง 6 เดือน ไปหาหมอส่องกล้องมาหมดหมอบอกกระเพาะอักเสบกินยาเท่าไหร่ก็ไม่หายังคงอ้วก น้ำหนักลดลงมาเหลือ 40 ภายใน 6 เดือน สภาพตอนนั้นคือผอม โทรม มีแต่หนังหุ้มกระดูก เพราะกินอะไรไม่ได้ พอกินอะไรไม่ได้ทีนี้ร่างกายอ่อนเพลีย ไม่มีแรง เวียนหัว มึนงง สารพัดไปหมด จนตอนนั้นคิดว่าตัวเองจะตายแล้ว เลยไปหาหมออีกรอบสรุปรอบนี้หมอบอกไขมันพอกตับ ให้มาออกกำลังกายและงดทานของหวานของมัน ก็โอเคคิดว่าแค่ออกกำลังกายเอง กลับมาออกกำลังกายวันแรกเป็นลมค่ะ หน้ามืด วูบ เกือบไม่ได้สติ ก็ไม่เป็นไรเอาใหม่คิดว่าร่างกายคงยังไม่เข้าที่ อีกวันวูบอีก แต่ไม่ได้ออกกำลังกายหนักเลยค่ะแค่เดินเร็ว 2-3 โล และล่าสุดวันนี้เดินไปทำธุระตากแดดไม่ถึง 5 นาที วูบอีกแล้วค่ะ เราเลยรู้สึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเรา ผลตรวจเลือดเราทุกอย่างปกติหมดค่ะยกเว้นไขมันที่เกินอยู่ เหมือนไม่ว่าเราทำอะไรกับร่างกายมันก็ปฏิเสธหมดเลยแม้กระทั่งออกกำลังกาย ออกกำลังกายทุกครั้งก็เวียนหัว คลื่นไส้ หน้ามืดแบบนี้ทุกที จนเราท้อและคิดว่าร่างกายอ่อนแลลงทุกวัน บางทีทำอะไรแบบคนอื่นๆไม่ได้เลยค่ะ ดูแลตัวเองดีกินกินยาตามหมอสั่งทุกอย่างแต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะนับวันสุขภาพยิ่งแย่ มองตัวเองในกระจกคือรับไม่ได้ พยายามแต่งหน้าทำผมให้สวยแค่ไหนมันก็ดูออกค่ะว่าโทรม ทรุด กับแฟนก็ไปต่อไม่ถูกเลยค่ะพอเราเป็นแบบนี้ไม่กล้าคิดถึงอนามคตด้วยกันเลย จากเมื่อก่อนเขาบอกว่าเราสวยเราน่ารักตอนนี้เราอายมากที่สภาพเราเป็นแบบนี้ จนคิดว่าไม่รุ้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ตรวจทุกอย่างจนไม่มีอะไรให้ตรวจแล้ว หรือคิดจะมาดูแลสุขภาพตอนนี้มันไมาทันแล้วคะขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะเราแค่ไม่รุ้จะไปคุยกับใครจริงๆ
ร่างกายเริ่มอ่อนแอลงทุกวัน