ก่อนหน้าที่เธอจะไปเที่ยว ฉันมีความสุขมากเลยนะ ฉันมีแค่เธอโลกของฉันคือเธอ ฉันรอเธอกลับมาหาตลอดที่ห้อง ก่อนหน้านั้นเธอรีบกลับมาหาฉัน หลังๆเธอก็บอกว่า กลับ5โมง แต่ก่อน4โมงครึ่งก็รีบกลับมาหาฉัน ฉันดีใจมาก พอกลับมาเธอก็ไปเปิดคอมดูอะไรเรื่อยเปื่อย ซึ่งฉันนอนอยู่บนเตียง แต่ก่อนเรามานอนกอดกันตลอด แต่หลังๆเธอมาแล้วก็ไปเปิดคอมดูบอลบ้าง เล่นโทรศัพท์ไปด้วย พอก่อนนอนแต่ก่อนเธอจะกอดฉัน หลังๆเธอนอนใครนอนมัน เธอเริ่มอารมณ์เสียใส่ฉันว่าฉันคิดมาก เธอเริ่มหวงโทรศัพท์ ทุกครั้งที่เธอสดุ้งตื่น เธอจะรีบจับโทรศัพท์ ตอนเช้าเธอจะตื่นก่อนชั้นตลอด มาเล่นโทรศัพท์ ซึ่งแต่ก่อนชั้นตื่นก่อนเธอ เธอเริ่มไม่แคร์ชั้นและโทษชั้นว่าต้องให้ระยะห่างกัน ชั้นก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมพึ่งมาต้องการระยะห่างตอนนี้ หรือว่าเธอเริ่มไม่รักฉันแล้ว จนกระทั่งมารู้ว่าเธอจะไปเที่ยว ชั้นเครียดมาก ชั้นคิดว่าทำไมเธอไม่เชื่อฟัง ทำไมไม่แคร์ความรู้สึกฉันเลย แล้วฉันก็ปล่อยให้เธอไป พี่ๆที่ทำงานพยายามให้ฉันรู้ความจริง แต่ฉันก็ปฏิเสธที่จะรับฟัง ฉันเชื่อใจแฟน 2อาทิตย์ ที่เธอไปเที่ยว ชั้นไม่ได้ไปไหนเลย ฉันทำงาน ฉันโกหกเธอว่าชั้นอยู่ กทม ทุกอย่างที่พิมพ์คุยกับเธอคือฉันอยากให้เธอหึง ฉันทำงานตลอด แล้วฉันก็ร้องให้ในใจตลอดเวลา จนทำให้ประจำเดือนฉันมันผิดปกติวันที่เธอกลับมา เราได้นอนอุดร 1 คืน ซึ่ง ฉันเล่นโทรศัพท์เธอ ฉันเห็นทุกอย่างที่เขาส่งมา แล้วเธอก็ลบ ชั้นไม่เข้าใจ ชั้นแค่คิดว่าเธอก็คงไม่อยากให้ชั้นคิดมาก ชั้นก็หนักใจมาตลอด เลยตัดสินใจถาม เธอก็บอกฉันว่าเธอกลัวฉันคิดมาก เพราะว่าชั้นเป็นคนคิดมาก ตอนตื่นเช้าเธอพูด morning ชั้น แล้วเธอก็จับตูดฉัน ซึ่งเธอไม่เคยทำเลย ชั้นพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าชั้นคิดมาก จนกระทั่งเธอคุยกันในห้องน้ำที่ไปบุรีรัมย์ เธอกับเขาคุยกันเหมือนไม่ใช่เพื่อน ชั้นเลยรับไม่ได้ชั้นเลยจะเลิก เธอก็บอกว่าจะเลิกคุย ชั้นก็ยอมให้โอกาศเธอ แล้วฉันคิดว่าเธอเลิกคุยไปแล้ว ฉันเลยไม่เช็คโทรศัพท์ จนกระทั้งชั้นเดินผ่านเธอตอนเธอนั่งโต๊ะคอม ชั้นเห็นเธอคุยแชทกับคนอื่น มันทำให้ฉันเสียใจอีกครั้ง ว่าพื้นฐานความรัก ความให้เกียรติเรามันไม่เท่ากันจริงๆ แล้วก็มาเจอว่าเธอยังคุยกับคนนั้นอยู่ เวลามันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ก็ยังไม่หยุด จนกระทั่งมารู้ความจริงทั้งหมด ฉันคิดว่ามันเลวร้ายเกินไป จนชั้นทนไม่ไหว ต้องออกมา กทม แต่เป็นความโชคดี ที่ฉันไม่ได้โดดเดี่ยว มันทำให้รู้ว่ามีคนรักฉันมากมาย ฉันไม่จำเป็นต้องกลับไปหาเธอ ฉันคิดว่าที่เธอกลับมาง้อ ก็คงเพราะไม่เหลือใคร ฝั่งนั้นก็ไม่เอาเธอ แต่ถ้าฉันกลับไปจริงๆ ฉันอายคนอื่นมาก ที่ต้องกลับไปหาคนที่ทำกับเราขนาดนี้ ฉันอายจริงๆ แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่ได้รู้สึกรักเธอเหมือนเดิม ไม่ได้รักเหมือนแต่ก่อน  ชั้นเลยคิดว่าชั้นออกมาใช้ชีวิตคนเดียวชีวิตฉันคงสงบมากกว่า