1.ธรรมชาติจิต กลืน อยู่ร่วมกับธรรมชาติ ห่อหุ้มคลุมรอบกายนี้ และกว้างออกไป
2.เมื่อความคิดความเห็นต่างๆทิ้งธรรมชาติไป จึงเป็นความคิด ความเห็นที่ไม่ถูกต้อง  มีเราเป็นผู้รู้ ผู้เห็น
3.การมีเราเป็นผู้รู้ ผู้เห็นเรียกว่า ไม่เห็นตามความเป็นจริง
4.การภาวนาจึงเป็นการทวนกระแส ไปหาธรรมชาติ ทุกการรับรู้จะต้องมีการรับรู้ธรรมชาติไปด้วย ยืน เดิน นั่ง นอน คิด ขยับเคลื่อนไหว จะเห็นว่ากระทำอยู่ในธรรมชาติ