หลายๆคนที่เป็นคนเก็บกดคงรู้ว่า การเก็บกดมันเป็นยังไง ภายนอกเราจะดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุด แต่ภายในเราก็แค่คนคนหนึ่งที่เคยเจอเรื่องอะไรมามากมายตั้งแต่เด็ก แต่ไม่เคยได้ระบายออกมาให้ใครฟัง เพียงแต่หากรู้สึกว่าอาการนี้เริ่มมาตอนไหนเราจะเก็บมาคุยกับตัวเองคนเดียว และจะมีช่วงหนึ่งที่เราจะรู้สึกเหนื่อยเสียใจหากเจอผลกระทบร้ายแรง อาจจะทำให้มีความรู้สึกนี้นานได้เป็นบางครั้ง หรือคือการระเบิดเป็นครั้งคราวเท่านั้นเอง เราเป็นคนหนึ่งที่เป็นแบบนั้น คอยบอกกับตัวเองเสมอว่าอย่าเอาไปลงที่ใครเด็ดขาด เพราะเค้าไม่ได้ผิด แม้จะมีบางครั้งที่เผลอแต่รู้ตัวทัน  นี่อาจจะเป็นสาเหตุของการเก็บกดรวมถึงการย้ำคิดย้ำทำก็ได้ แต่เราก็แก้ไม่เคยได้ ภายนอกเราจะร่าเริง ให้คำแนะนำกับคนอื่นเสมอ บรรเทาความเศร้าจากคนอื่นเสมอ สะสมเรื่อยๆเมื่อมาอยู่คนเดียวเราจึงคิดจะปล่อยโฮ แต่สุดท้ายจิตใต้สำนึกก็บอกว่าอย่าร้องไห้กับเรื่องแค่นี้สิ อาจจะมีคนหลายคนเป็นแบบเราอีกเยอะแต่เค้าก็ผ่านมาได้ อาการเก็บกดนี้เกิดจากครอบครัวเรา ครอบครัวเราเป็นพวกเคร่งๆปล่อยๆ เวลามีปัญหาครอบครัวจะไม่สนใจเรา แต่จะซ้ำเติมความผิดพลาดเราเสมอ ชอบใช้กำลังในการตัดสินปัญหา เมื่อเราเคยโดนทำแบบนั้นปกติเด็กทุกคนก็ร้องไห้แต่ครอบครัวเราไม่ให้ร้องแม้แต่นิดเดียว เราก็แค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น แบกรับปัญหามากมาย แต่เราก็วางไม่ได้พูดกับใครไม่ได้เพราะไม่อยากส่งพลังลบให้ใคร เราอยากไปหาจิตแพทย์แต้เราก็ไปไม่ได้ ครอบครัวเราบอกว่ามันปัญญาอ่อน ทั้งการร้องไห้ หัวเราะหรือการกระทำต่างๆถูกห้ามให้อยู่ในกฎเกณฑ์ คำดูถูกคำด่ามากมาย (คำหยาบ บูลลี่ การฆ่a) การกระทำตบตีใช้อาวุธต่างๆ ที่ไม่ควรใช้กับเด็ก เราถูกรับเข้ามาตั้งแต่เล็กจนโต คนในครอบครัวไม่มีใครสนใจเรา แม้แต่น้อย หรือก็คือส่วนใครส่วนมัน ด้วยความที้เราเป็นคนเก็บกดที่ไม่รู้จะลงกับใครตอนไหน อยากจะทำให้ตัวเองหายจากอาการนี้ อยากปลดปล่อยตัวเอง ที่ไม่ใช่ความคิดอยากจะตาy พอจะแนะนำได้ไหมคะ