เรามีพ่อเห็นแก่ตัว ทิ้งเรากับแม่ไป ตั้งแต่เรายังเด็กมากๆ 
พอมีปัญหา แม่เราก็ยื่นมือเข้าไปช่วย พ่อเลยตัดสินใจกลับมาอยู่ด้วยกัน 
ถึงจะกลับมาเเล้ว เราก็ยังห่างกับพ่อ ความรู้สึกมันมันไม่เหมือนเดิม เราเสียใจและจำตอนนั้นที่พ่อเลือกไปกับผญ.คนอื่น แล้วทิ้งเรากับแม่ที่ไปตามพ่อในเมือง เราพยายามร้องขอไห้พ่อไม่ไป เราร้องให้จนหลับไปเอง แต่มาตอนนี้ ความรู้สึกเรามันไม่ใช่ความรู้สึกรัก ยิ่งมาอยู่ด้วยกันยิ่งเห็นธาตุแท้
แม่ตัดสิ้นใจออกรถให้น้อง แล้วขอให้พ่อออกช่วยคนละครึ่ง เพื่อที่จะมีใว้ให้ลูก ต่อมาสักพัก พ่อชอบพูดว่าออกไปก็ไม่ใช่ของกู ตังก็ตังกู 
ต้องบอกก่อนนะคะ ว่าพ่อบางเดือนก็ช่วย บางเดือนก็ไม่ช่วย แม่เราส่งทั้งเรา ทั้งน้องชายที่อยู่กับตายาย ทั้งรถ หนี้สิน
น้องชายเราอยู่กับตายาย แม่ก็ต้องส่งตังให้เป็นปกติ แต่พ่อเรากับพูดว่า ส่งไปทำไม ส่งไปไห้เเต่แม่ใช้ ส่งให้เเต่ทางญาติใช้ คืออยากรู้ค่ะ นี่หรอคะ ว่าคิดของคนที่เป็นช้างเท้าหน้า  เรากับแม่ไม่เคยใช้ตังกับเขาเลย พอตังเขาหมดเขาก็กลับมาใช้กับแม่ เขาส่งเราเรียนเเค่ถึงอนุบาลสอง หลังจากที่เขาเลือกเมียน้อยก็ไม่ได้ช่วยเหลือเเม่เลย เขาชอบว่าไห้แม่เรา ว่าจะส่งมันเรียนทำไม ให้มันออกมาทำงานเลี้ยง เรางงมากทำไมเขาคิดเเบบนี้คะ
แต่ใจเราเป็นคนที่อยากเรียนมาก เราจึงเรียนราม เพราะค่าใช้จ่ายน้อย เราก็มีรายได้โดยการเป็นนายหน้าติ้กต้อก ได้บ้างไม่ได้บ้าง
แม่เป็นคนเดียวที่เลี้ยงเรากับน้องมา ถึงแม่จะมีค้าใช้จ่ายเยอะเเค่ไหน ไอ้พ่อคนนี้ก็ไม่สนใจเลย 
เรายอมรับนะ เราเป็นเด็กที่เก็บกด เราร้องให้ทุกครั้งเวลาแม่โทรมาเล่าเรื่องอะไรไห้ฟัง อต่เราทำอะไรไม่ได้ เราสงสารแม่จนบางครั้งคิดจะเลิกเรียนแล้วออกมาช่วยแม่
แต่ได้เเค่คิด เพราะเราก็อยากมีอนาคตดีๆ เรียนจบ มีการงานทำ มีเงินแล้วจะพาแม่หนีไปจากไอ้นี่ 
  วันที่20ธันวา พ่อกับแม่ทะเลาะกัน เพราะคำพูดไม่คิดของพ่อ 
ทะเลาะกันจนมาถึงเรื่องเรียนของเรา เขาต่อว่าเราว่าเราเรียนหนังสือ ทั้งๆที่เขาไม่ได้ส่งเรา 555 งงมั้ยคะ 
แล้วก็เริ่มมีปากมีเสียง ใช้กำลังกับแม่เรา แต่วันนี้เราโตแล้ว แล้วไม่อยากเห็นแม่ร้องให้เเล้ว ด้วยความที่เราเสียใจกับคำพูดโง่ๆของคนเป็นพ่ออยู่นั้น
เราสติเเตกถือมีดจะไปทำร้ายเขาเลยค่ะ แต่มีแม่ที่ช่วยห้ามใว้ ไม่งั้นตอนนี้หนูคงเป็นลูกที่ฆ่าพ่อ ไม่รู้ว่าวันนี้หนูเป็นอะไร รู่เเต่ว่าหนูต้องได้ฆ่าผู้ชายคนนั้น
คนที่เขาเห็นเเก่ตัว คนที่เขาทิ้งลูกทิ้งเมีย คนที่เอาเเต่ตัวเอง จริงๆปัญหาที่พ่อก่อเยอะมากอะ เยอะมากจนทำให้แม่หนูร้องให้ทุกวัน ขนาดแม่หนูร้องให้ทุกวันขนาดนี้ เขาก็ตั้งใจทำงานค้าขาย ส่งทั้งน้อง ทั้งหนู ทั้งรถ ทั้งหนี้ได้ หนูยอมรับในตัวแม่มากๆ แต่กับผช คนนั้น เขาคือคนที่หนูเกียจทุกสุด 
ตอนนี้หนูไม่รู้ว่าหนูควรรู้สึกผิดมั้ยกับการกระทำของหนู หนูอยากหลุดพ้น หนูอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้🥹 หนูไม่อยากมีพ่อเเบบนี้อยู่ในชีวิตแล้วค่ะ😭
ที่หนูมาทำกระทู้นี้ หนูเเค่อยากระบาย หนูพูดกับใครไม่ได้ หนูต้องเก็บมันมาตลอด หนูไม่ไหว บางทีคิดมากจนอยากจบตนเอง แต่หนูก็ยังมีแม่ มีน้อง ที่หนูต้องดูแล ถ้าพี่ๆคนไหน มีความคิดดีๆ หรือช่วยแสดงความคิดเห็นอะไรบอกหนูได้นะคะ หนูจะเก็บไปคิดค่ะ 🙏🏻