เรื่องมีอยู่ว่า ผมชอบผู้หญิงคนนึง เขาน่ารักมากสำหรับผม เป็นเพื่อนกันในช่วงเวลาประถม หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปเติบโตในรั้วของมัธยม ผมไม่ได้เจอเธอมานานมากจนวันนึงเราก็ไปงานบวชของลูกพี่ลูกน้องญาติเขา เราไปกันที่จังหวัดนึงในภาคกลาง ตลอดทางผมไม่คิดว่าจะได้เจอเขา แต่พอถึงงานผมเจอเขาผมก็รู้สึกดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่า แต่ในตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้ตัวว่าผมไปชอบเขาตอนไหน ในเวลานั้นผมรู้สึกใจเต้นรัวแบบบอกไม่ถูก แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจ หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยเจอกันอีก จนวันนึงผมก็มารู้ตัวเองว่าผมชอบเขา ผมจึงตัดสินในทักเขาไปแบบฟิลเพื่อนคุยกัน แล้วก็เริ่มคุยกันมากขึ้น จนมีงานแต่งญาติเขา ก็ตรงกับวันเกิดผมพอดีเขาก็เป็นคนแรกที่มาดวยพรให้ผม ตัดมาที่งานแต่ง ผมก็ไปผมนั่งกับแม่และก็น้าผม แต่ผมไม่อยากอยู่ในงาน ผมมานั่งนอกงานเพราะในงานมันร้อน ในจังหวะนั้นผมก็ตัดสินใจแกล้งเขาเหมือนถ่ายรูปเล่นแล้วก็คุยเล่นกันไป หลังกลับจากงานแต่งเราก็เหมือนคุยดีกันขึ้น แต่หลังจากนั้นได้1อาทิตย์ เขาหมือนกับว่าคุยกับผมแล้วสบายใจ เขาก็บอกกับผมว่าคนที่เขาชอบรีพายสตอรี่เขามา จังหวะนั้นผมร้อนไปหมดรู้สึกหงุดหงิดแบบบอกไม่ถูก จนผมตัดสินใจบอกความในใจไปหมด เขาตอบมาแค่ เขาขอโทด เขาไม่รู้ว่าเราจีบอยู่ วันนั้นผมร้องไห้ฟูมฟาย กำแพงความรู้สึกสลายหมด 2วันผมร้องไห้ไป7-8ครั้งได้ ผมบอกตรงๆผมโครตรักเขาเลย วันๆในไอจีสตอรี่ ผมเพ้ออย่างเดียว จากคนสดใสกลายเป็นคนละด้าน แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันสักพัก หลังจากนั้น2อาทิตย์ให้หลังผมก็ทักไปอีก แล้วก็วีดิโอคอลกัน ผมก็ถามว่าจบกับคนนั้นแล้วหรอ เขาก็บอกจบแล้ว เราก็คุยกันสักพัก ผมก็ขอโอกาสเขาอีกรอบ เขาก็ตอบมาคือกับผมขอแค่เพื่อนพอ วันนั้นผนั่งทำงานนังร้องไห้ไม่ให้เขาเห็น แต่คำพูดของเขากับการกระทำ คือเหมือนสวนทางกัน เราเหมือนไม่มีสถาณะกัน  แต่ก็ยังคุยกันทุกวัน ทุกครั้งที่ข้อความเด้งขึ้นมาผมก็ขอให้เป็นข้อความเขา ผมโครตรักเขาถึงไม่รู้ว่าเขาจะรักผมมั้ย คิดถึงแต่พูดไม่ได้ น้อยใจผมก็ไ่เคยพูดสักครั้ง ถึงผมรู้ตัวว่าการยื้อ ผมเองจะเป็นคนที่เสียความรู้สึกที่สุด แต่ผมก็จะยอม ใครที่มีเหตุการณ์คล้ายผมก็ลองมาแชร์ให้อ่านกันได้ครับ