อยากขอคำปรึกษาเพื่อประกอบการตัดสินใจในอนาคตครับ
ผมอายุ 32 แฟนอายุ 28 เราทั้งคู่คบกันมา 3 ปี แล้ว
นอกจากปีแรกที่คบกันที่มีการทะเลาะกันหนักๆ ปีหลังๆไม่ทะเลาะกันเลยครับ ผมจะเป็นฝ่ายยอมตามใจเธอตลอดเพราะอยากให้เขาแฮปปี้และมีความสุข ในช่วง 3 ปี ที่คบกัน ทุกครั้งที่ผมเริ่มมีปัญหาความเครียดเรื่องการเงิน หรืองาน เขาจะเขามาคุย Deep talk เรื่องแผนการใช้ชีวิตในอนาคตคลอด (ผมกับแฟนไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงินกัน ผมไม่เคยรบกวนเรื่องเงินของแฟนเลย)
โดยรวมเราทั้งคุ่เป็นคู่รักที่ดี ผมซัพพอร์ตเธอ เธอซัพพอร์พผม ทั้งการให้คำปรึกษา หรือ ด้านจิตใจ เธออยากไปไหนผมก็พาไป อยากกินอะไรผมก้พาไปกิน ยกเว้นช่วงไหนที่ผมอาจจะมีปัญหาเรื่องการเงินบ้างก็จะเปลี่ยนพากันไปกินร้านอื่นแทน (ทุกอย่างแชร์กัน มีผลัดกันเลี้ยงบ้าง)
จากเรื่องนี้ก็จะนำไปสู่เรื่องที่ว่า
- สังคมเขาและสังคมผมต่างการมาก รวมถึงไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตด้วย
- สังคมเขาคือจริงจังในทุกเรื่อง เล่นคือเล่น ทำงานคือทำงาน
- สังคมผมคือชิลๆ ติดเล่น แต่ก็จริงจังในเรื่องที่ต้องจริงจัง สังคมที่ทำงานไม่ได้เครียด
- เวลาไปกับครอบครัวเขาทีไรผมจะรุ้สึกไม่เข้าพวกตลอด คุยอะไรกันเป็นการเป็นงานเป็นจริงเป็นจังหมด
- ตอนคบกันใหม่ๆเราตกลงกันว่าจะแชร์กันไม่ใช่กระเป๋าตังร่วมกัน
- ผมเงินเดือน 30K บริษัทเอกชนเล็กๆ เขาเงินเดือน 40K++ บริษัทเอกชนขนาดใหญ่ระดับ Top
- เขาหน้าที่การเงินเติบโตทุกปี เงินเดือนขึ้นตลอด แต่แลกมากับความเครียดและเวลา (เอางานกลับมาทำที่ห้องตลอด)
- ผมด้วยบริษัทเล็กถ้าไม่ลาออกเพื่ออัพเงินเดือนก็คือต้องรอบริษัทเติบโตก่อน (งานผมคือเสร็จได้จากที่ทำงานกลับบ้านก็คือพักผ่อน)
- เราอยู่กันคนละคอนโด เนื่องจากโดยส่วนตัวของคุณแม่เขาไม่อยากให้อยู่ด้วยกันก่อนแต่ง
- แต่โดยส่วนใหญ่ ผมจะไปพักอยุ่ห้องเขาสัก 80% ได้ เสาร์อาทิตย์ก็ออกไปทำกิจกรรมอื่นๆร่วมกัน
มาถึงจุดไม่กี่วันที่ผ่านมา
เนื่องจากเขาพาแม่ไปเที่ยว ตปท กลับมา เราแทบไม่ได้อยุ่ด้วยกันเลย(ประมาณเดือนนึงได้) ได้มีไปทานข้าวด้วยกันเพียงไม่กี่ครั้ง
หลังจาเขากับแม่กลับมาจาก ตปท ไม่กี่วัน ก็นัดกันไปทาข้าวด้วยกันคุยกันดีเป็นแฟนกันปกติจนผมได้ไปส่งเขาที่คอนโด ช่วงค่ำจากนั้นเขาถึงเราพูด เขาบอกว่า พี่เราห่างกันสักพักเถอะ ตอนนี้ภาพในอนาคตของหนูไม่มีพี่อยุ่ในนั้น ผมด้วยความที่เหมือนช็อคผมก็ถามสวนไปว่า บอกเลิกกันใช่มั้ย แต่เขาไม่ได้ตอบ เขาบอกแค่ว่าหนุอยากให้พี่โฟกัสเรื่องของตัวเอง เรื่องงาน ก่อน ผมรู้ตัวว่าไม่สามารถหาเหตุผลอะไรไปยื้อเขาไว้ได้ ผมจึงไม่ได้หาคำพูดอะไรมายื้อเขา ได้แต่เข้าใจ เข้าใจ จนผมแค่รู้สึกว่าเกลียดที่ตัวเองเข้าใจทุกอย่าง แล้วเราต่างคนต่างร้องไห้ จนผมไปส่งเขาที่ลิฟแล้วถึงกลับบ้าน
ผมแค่ติดข้างอยู่ในใจ เหตุผลที่แท้จริงมันคืออะไร หรือมันคือเรื่องของการวางแผนชีวิตในอนาคตจริงๆ ตัวผมเองถ้าสุดท้ายแล้วเขาเลือกที่จะไปผมก็พร้อมที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น เพราะผมอยากให้เขามีความสุข แต่ถ้าถามผมตอนนี้ว่าอยากกลับไปมั้ยผมอยากกลับมากๆ แม้ว่าปัจจุบันผมจะไม่ได้ติดต่อกับเขามาสักพักแล้วก้ตาม
คู่ที่ยังรักกันดี อยู่ๆแฟนก็ขอห่างสักพัก
ผมอายุ 32 แฟนอายุ 28 เราทั้งคู่คบกันมา 3 ปี แล้ว
นอกจากปีแรกที่คบกันที่มีการทะเลาะกันหนักๆ ปีหลังๆไม่ทะเลาะกันเลยครับ ผมจะเป็นฝ่ายยอมตามใจเธอตลอดเพราะอยากให้เขาแฮปปี้และมีความสุข ในช่วง 3 ปี ที่คบกัน ทุกครั้งที่ผมเริ่มมีปัญหาความเครียดเรื่องการเงิน หรืองาน เขาจะเขามาคุย Deep talk เรื่องแผนการใช้ชีวิตในอนาคตคลอด (ผมกับแฟนไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงินกัน ผมไม่เคยรบกวนเรื่องเงินของแฟนเลย)
โดยรวมเราทั้งคุ่เป็นคู่รักที่ดี ผมซัพพอร์ตเธอ เธอซัพพอร์พผม ทั้งการให้คำปรึกษา หรือ ด้านจิตใจ เธออยากไปไหนผมก็พาไป อยากกินอะไรผมก้พาไปกิน ยกเว้นช่วงไหนที่ผมอาจจะมีปัญหาเรื่องการเงินบ้างก็จะเปลี่ยนพากันไปกินร้านอื่นแทน (ทุกอย่างแชร์กัน มีผลัดกันเลี้ยงบ้าง)
จากเรื่องนี้ก็จะนำไปสู่เรื่องที่ว่า
- สังคมเขาและสังคมผมต่างการมาก รวมถึงไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตด้วย
- สังคมเขาคือจริงจังในทุกเรื่อง เล่นคือเล่น ทำงานคือทำงาน
- สังคมผมคือชิลๆ ติดเล่น แต่ก็จริงจังในเรื่องที่ต้องจริงจัง สังคมที่ทำงานไม่ได้เครียด
- เวลาไปกับครอบครัวเขาทีไรผมจะรุ้สึกไม่เข้าพวกตลอด คุยอะไรกันเป็นการเป็นงานเป็นจริงเป็นจังหมด
- ตอนคบกันใหม่ๆเราตกลงกันว่าจะแชร์กันไม่ใช่กระเป๋าตังร่วมกัน
- ผมเงินเดือน 30K บริษัทเอกชนเล็กๆ เขาเงินเดือน 40K++ บริษัทเอกชนขนาดใหญ่ระดับ Top
- เขาหน้าที่การเงินเติบโตทุกปี เงินเดือนขึ้นตลอด แต่แลกมากับความเครียดและเวลา (เอางานกลับมาทำที่ห้องตลอด)
- ผมด้วยบริษัทเล็กถ้าไม่ลาออกเพื่ออัพเงินเดือนก็คือต้องรอบริษัทเติบโตก่อน (งานผมคือเสร็จได้จากที่ทำงานกลับบ้านก็คือพักผ่อน)
- เราอยู่กันคนละคอนโด เนื่องจากโดยส่วนตัวของคุณแม่เขาไม่อยากให้อยู่ด้วยกันก่อนแต่ง
- แต่โดยส่วนใหญ่ ผมจะไปพักอยุ่ห้องเขาสัก 80% ได้ เสาร์อาทิตย์ก็ออกไปทำกิจกรรมอื่นๆร่วมกัน
มาถึงจุดไม่กี่วันที่ผ่านมา
เนื่องจากเขาพาแม่ไปเที่ยว ตปท กลับมา เราแทบไม่ได้อยุ่ด้วยกันเลย(ประมาณเดือนนึงได้) ได้มีไปทานข้าวด้วยกันเพียงไม่กี่ครั้ง
หลังจาเขากับแม่กลับมาจาก ตปท ไม่กี่วัน ก็นัดกันไปทาข้าวด้วยกันคุยกันดีเป็นแฟนกันปกติจนผมได้ไปส่งเขาที่คอนโด ช่วงค่ำจากนั้นเขาถึงเราพูด เขาบอกว่า พี่เราห่างกันสักพักเถอะ ตอนนี้ภาพในอนาคตของหนูไม่มีพี่อยุ่ในนั้น ผมด้วยความที่เหมือนช็อคผมก็ถามสวนไปว่า บอกเลิกกันใช่มั้ย แต่เขาไม่ได้ตอบ เขาบอกแค่ว่าหนุอยากให้พี่โฟกัสเรื่องของตัวเอง เรื่องงาน ก่อน ผมรู้ตัวว่าไม่สามารถหาเหตุผลอะไรไปยื้อเขาไว้ได้ ผมจึงไม่ได้หาคำพูดอะไรมายื้อเขา ได้แต่เข้าใจ เข้าใจ จนผมแค่รู้สึกว่าเกลียดที่ตัวเองเข้าใจทุกอย่าง แล้วเราต่างคนต่างร้องไห้ จนผมไปส่งเขาที่ลิฟแล้วถึงกลับบ้าน
ผมแค่ติดข้างอยู่ในใจ เหตุผลที่แท้จริงมันคืออะไร หรือมันคือเรื่องของการวางแผนชีวิตในอนาคตจริงๆ ตัวผมเองถ้าสุดท้ายแล้วเขาเลือกที่จะไปผมก็พร้อมที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น เพราะผมอยากให้เขามีความสุข แต่ถ้าถามผมตอนนี้ว่าอยากกลับไปมั้ยผมอยากกลับมากๆ แม้ว่าปัจจุบันผมจะไม่ได้ติดต่อกับเขามาสักพักแล้วก้ตาม