เหนื่อยแล้วค่ะ ที่ต้องคอยมารู้อะไรทีหลังทีละเรื่อง อยากให้มันเข้ามาทีเดียวเจ็บทีเดียวร้องไห้ทีเดียวอยากเริ่มชีวิตใหม่โดยที่ไม่มีเขาก็ได้ ส่วนลูกเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ยากหรอกค่ะ แต่อีกใจก็สงสารลูกทีเขาจะไม่มีพ่อคอยดูแล ก่อนรู้ว่าท้องก็เจอเรื่องราวแย่ๆมาตลอดโดยที่ไม่โทษใครเลยเพราะตัวเราเป็นคนผิด แต่พอมารู้ทีหลังว่าก็เขาที่คอยนินทาเรากับคนที่ทำให้เราต้องตกมาอยู่ในชีวิตแบบนี้ คอยแทงข้างหลังเรามาตลอด ด่าเราบ้างให้เพื่อนเขามาด่าเราบ้างคนก็มองว่าเราไม่ดีบ้างแหละแต่ก็จริงเราไม่ดีเลยแต่เราก็ไม่ได้คิดว่าคนที่เราไว้ใจที่สุดจะกล้าทำกับเราถึงขนาดนี้  ก็พยายามทำความเข้าใจว่าที่เขาโดนมันก็คงแย่ แต่ที่เขาทำมันเทียบไม่ได้จริงๆ เขากล้าด่าเราให้คนอื่นๆรู้ กล้าให้คนอื่นมาพูดจาด่าหรือทำการกระทำแย่ๆใส่เมียตัวเองแต่ไม่กล้าที่จะบอกใครว่า ดีกันแล้วมีอีกคนนึงที่กำลังจะเกิดมาหรือไม่กล้าทำสิ่งดีๆกับเรา ทั้งๆที่ปากพูดคำว่ารัก เราอยากตั้งความหวังหรืออะไรเลย พยายามให้โอกาสเขาก็ดีขึ้นจริงๆ แต่พอได้เห็นสิ่งที่เขาทำมัน ทำให้ความรู้สึกดีๆมันน้อยลง เขากล้าคุยกับคนอื่นแล้วโกหกเราว่าเลิกแล้วทั้งๆที่เราก็มีลูก เขากล้าทำทุกอย่างเลยที่ทำให้เราเป็นคนเลวทั้งๆที่เราดีขึ้น ปลง ไม่อะไรอยู่แต่ในที่ของเรา แต่เขากลับเป็นคนที่ทำให้เราต้องตกไปอยู่ในสถานกทรณ์เดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากคนที่เขาเอาเราไปด่าให้เห็นหรือไปด่าด้วยกัน เราทำความเข้าใจกับเขาตลอดว่าที่ผ่านมาเขาคงต้องแย่มากๆกว่าจะทำใจเรื่องแย่ๆของเราได้ แต่จริงๆเราไม่รู้เลยว่ามันยังไงกันแน่เพราะขนาดวันที่จับได้เรื่องผู้หญิงเขายังพร้อมจะทิ้งเรากับลูกไปเลย อยากออกจากสังคมหรือความรู้สึกแบบนี้พยายามแอคทีฟตลอดพยายามเข้าใจตัวเองมากขึ้น แต่ยิ่งทำก็ยิ่งเจอ ยิ่งวิ่งหนีออกมาจากเรื่องแย่ๆ ก็มาเจอเรื่องเลวๆอันใหม่ ท้อจนไม่รู้จะทำยังไงต่อ ไม่รู้เลยว่าชีวิตข้างหน้าของเรากับลูกจะเป็นยังไงถ้ายังมีผู้ชายคนนี้ในชีวิต เหนื่อยหน่อยแต่ใช้ชีวิตกับลูกดีกว่ามั้ยคะ?