เรามักจะเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง เวลาเราทำอะไรผิดแล้วคนเตือนเราแนะนำเรา เราจะหาข้อแก้ต่างมาเถียง ว่าเพราะแบบนี้ โดยที่ยอมรับแต่แรกก็ได้ว่าเราผิด แต่เรามักจะหาเรื่องมาเถียง..เพื่อให้เราถูกเสมอ
1.เช่นในเรื่องการทำงาน หัวหน้ามอบหมายงานให้ทำแล้วเรามีข้อคำถามที่ถาม หัวหน้าต้องการคำตอบว่ารู้หรือไม่รู้ แต่เราก็พูดไปเรื่อยว่าเพราะแบบนี้ถึงถาม จนต้องจนมุมก่อน เราถึงยอมรับว่าไม่รู้..(ผมรู้ตัวว่าผิดนะ แต่ก็ไม่ยอมรับแต่แรก)
2.มักคิดว่าถ้างานนี้เราไม่ทำเอง ให้คนอื่นทำ งานไม่เสร็จหรือเราต้องแก้ทีหลังแน่ๆ (ถ้าเป็นคนที่เรารู้ฝีมือเขาดีคือเราจะให้ทำเลย เราตรวจนิดๆหน่อยก็จบงาน)
3.เราอยากถามในสิ่งที่เราไม่รู้ แต่ก็กลัวโดนว่า ทำไมไม่แสวงหาความรู้เองบ้าง (ในใจก็คิดว่าอยากถามกับคนที่มีความรู้โดยตรงไง)