...คนที่ฝึกแบบไล่ดูความคิด คือ พวกที่วิ่งไล่จับเงาตนเอง ฝึกไปแสนปีก็แทบไม่ได้ผลอะไร มีแต่ ฟุ้งๆๆ ซ่านๆๆ ไปเรื่อยๆๆ ไม่สิ้นสุด หยุดไม่ได้ ...
...เกิดจากการ จินตนาการตีความข้อความในตำรา (ในเรื่อง จิตในจิต) ที่ผิดพลาด เบี่ยงเบน ข้ามขั้นตอน จากความหมายจริงในการปฏิบัติจริงๆ
...การฝึกดูความคิดปรุงแต่ง หรือ การปรุงแต่งอื่นๆสารพัดอย่าง ที่ถูกปรุงออกมาจากจิต เป็นการฝึกในระดับสูง ไม่ใช่สำหรับมือใหม่
...การฝึกของคนพวกนี้คือ เมื่อความคิดเกิดขึ้น ก็ไล่ตามดูมัน ..ซึ่งการฝึกที่ถูกทาง ได้ผลไว ไม่ใช่แบบนั้น
                    
-- ขั้นต้น หาทางฝึกกำหนดที่จุดเดียวจุดใดจุดหนึ่ง ให้แน่วแน่ จนได้สมาธิในระดับอัปปนาสมาธิ มั่นคง นิ่งแน่ว จนชำนาญในระดับพอควร ก่อนอื่น
-- เมื่อฝึกขึ้นต้นไดีดีพอควรแล้ว จึงค่อยฝึกพิจารณาในขั้นต่อไป...เริ่มต้นฝึกพิจารณาร่างกายให้ชำนาญ ตามหลักกายคตาสติ หรือ กายานุสสติปัฏฐาน ทั้ง ๖ บรรพ
-- ถ้าฝึกพิจารณากาย จนชำนาญพอควรแล้ว จึงค่อยขยับขึ้นพิจารณาเวทา หรือ ความรู้สึกต่างๆ ทั้งทางกาย ทางจิต จนสามารถกำหนดบังคับความรู้สึกางกายได้ เช่น สามารถบังคับความรู้สึก เจ็บ ปวด แสบร้อน หนาว หิว ง่วง  ป่วยไข้ ทางร่างกาย ได้ตามต้องการ
-- เมื่อฝึกพิจารณาเวทนา(ความรู้สึก) ต่างๆทางกายจนชำนาญในระดับหนึ่งแล้ว จึงค่อยขยับไปฝึกกำหนดจิต  กำหนดดูความคิดต่างๆ ตามที่คุณ จขกท. ตั้งคำถาม นั่นแหละ
-- วิธีฝึกกำหนดดูความคิดต่างๆ ทำดังนี้... กำหนดจิตย้อนลงไปที่ตัวรู้ ตรงศูนย์กลางของตัวรู้ ตรงที่รู้สึกกลางๆ นิ่งๆ เฉยๆ นั่นแหละ..ให้นิ่งแน่ว เมื่อความคิดใดๆผุดแว๊บออกมา ก็ไล่ย้อนทวนกลับไปดูต้นตอของความคิดนั่น ว่า มันผุดออกมาจากจุดไหน ?  ฝึกแบบนี้ไปเรื่อยๆๆ จนวันใดวันหนึ่งสามารถไล่ทัน มองเห็นจุดตั้งต้น ที่ความคิดเริ่มดีดออกมา...แล้วจะเห็นผลอะไรบางอย่างน่าอัศจรรย์มากๆ ซึ่งแน่นอนว่า ต้องใช้ พลังของ ศรัทธา  วิริยะ  สติ สมาธิ  ปัญญา อย่างสูงมาก สูงๆมากๆ...จะฝึกไหวไหมละ ??