คือ เลิกกับแฟนแล้วดิ่งมาก เขาทำหนูเจ็บมากจนทำให้หนูเป็นซึมเศร้าและอยากฆ่าตัวตายตลอดเวลา จากคนสดใสร่าเริงกลายเป็นคนเงียบ เก็บตัวไม่อยากพูดคุยกับใคร หนูสาปแช่งเขาทุกวัน              ไม่อโหสิกรรม และไม่ให้อภัยในสิ่งที่เขาทำกับหนู ทุกวันนี้ยังมีความคิดที่อยากฆ่าตัวตายอยู่ ตอนที่หนูดิ่งมากๆ อยากฆ่าตัวตาย หนูคิดถึงขนาดที่ว่าหนูจะฆ่าตัวตายแล้วพอเป็นวิญญาณแล้วหนูจะไปหาเขา เพื่อที่จะได้อยู่กับเขา แล้วคิดย้ำๆ อยู่นั่นแหละ คิดทุกวัน มันหนักมาก ไม่หลับไม่นอน คิดแต่ว่าไม่มีเขา อยู่ไม่ได้ คิดถึงขนาดที่ว่าจะเขียนจดหมายสั่งเสีย ลาตาย

ที่ผ่านมาหนูซัพพอตเขาทุกอย่างจนได้ออกจากงาน แต่เขากลับไม่ช่วยอะไรหนูเลย  ใช่ตอนแรกเขาบอกเขาจะรับผิดชอบชีวิตหนูแหละ แต่ว่าพอถึงเวลาก็ไม่เป็นไปตามนั้น หนูเป็นคนทำให้เขาแบบจากที่ไม่มีอะไรหมายถึงว่า มุมมอง เป้าหมายในการใช้ชีวิต หรือแนวคิดต่างๆ หนูเหมือนไปทำให้เขามีสิ่งเหล่านี้ เราวาดฝันอนาคตด้วยกันมากมาย แต่สุดท้ายเขาไม่เลือกหนู เขาเลือกอีกคนเขาไปมีความสุขกับผู้หญิงคนนั้นทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าหนูเป็นยังไงแต่เขาก็ยังไม่ใยดี คือเปลี่ยนไปเลยเหมือนหน้ามือเป็นหลังมือ หนูขอร้อง อ้อนวอนเขา ทิ้งเกียรติ ทิ้งศักดิ์ศรีต่างๆ นาๆ ทุ่มเททุกอย่างเพื่อเขา แต่สุดท้ายเหมือนกับว่าพอเขาได้ดี ก็เหมือนกับทิ้งหนู แล้วมาโทษหนูว่าที่หนูเป็นแบบนี้เพราะตัวหนู บอกให้หนูไปจากเขาแล้วเขาก็ไปเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงอีกคน

อยากถามถึงคยที่มีประสบการณ์ในเรื่องความรัก ผ่านมันมาได้ยังไง และคนที่เขาทิ้งไปเขาได้รับกรรมในสิ่งที่ทำไหม มันจริงไหมที้เขาพูดว่า ถ้าเราอโหสิกรรมให้เขาเร็วเท่าไหร่  เขายิ่งได้รับกรรมเร็วเท่านั้น คือทำใจอโหสิกรรมให้ยากมากเพราะสิ่งที่เขาทำกับหนูมันหนักหนาสาหัสมากเหลือเกิน 

ที่มาตั้งกระทู้ในวันนี้เพราะไม่อยากจมอยู่กับความคิดของตัวเอง อยากฟังประสบการณ์ของคนที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ เผื่อหนูจะได้มีแนวทางในการก้าวข้ามผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ เพราะทุกวันนี้หนูหมดแพชชั่นในการใช้ชีวิตมากค่ะ ทุกอย่างมันหดหู่ไปหมด