ขอระบายนะครับไม่มีที่ลงจริงๆช่วงนี้
กันดราม่านะครับ ผมอยู่ม.ปลาย อาจพิมพ์งงบ้างเพราะยังเด็กแต่ก็คิดวิเคราะห์แยกแยะได้แล้วนะครับ
สถาณการ์ตอนนี้ : ผมต้องออกจากเรียนปกติมาเรียนแบบอยู่บ้านเพราะต้องดูแลยายเหนื่อยมากครับ สุขภาพจิตก็แย่หนักกว่าตะก่อนด้วย คนอื่นในครอบครัวก็ทำงานที่อื่น เพราะต้องหาเงิน
ความคิด : ผมไม่นับถือศาสนา ผมนับถือกฏการอยู่ร่วมให้สงบสุข การตอบแทนอย่างเท่าเทียม ฯลฯ
คร่าวๆ : ผมเกลียดยายครับ เกลียดตั้งแต่แกยังไม่มีอาการสมองเสื่อม แกมอบสิ่งแย่ๆมากมายให้ผมในช่วงชีวิตตั้งแต่ยายอายุ50ต้นๆ จน70 มีความทรงจำดีแค่ยายแกซื้อของเล่นให้ไม่มีกี่ชิ้น นอกจากนั้นไม่มีเลย ส่วนความทรงจำแย่ๆคือเต็มสมองไปหมด จนทำผมช่วงอนุบาล ถึงม.ต้น เป็นซึมเศร้าไม่ยากอยู่บนโลกแล้ว จนผมเลือกหนีบวชตอน ม.2 พอเข้าม.ปลาย ก็สึกออกมาดูแลยายเพราะแกเริ่มมีอาการสมองเสื่อม
เนื้อช่วงเด็ก : ตอนเด็กๆยายผมชอบด่าผมเหมือนหมูเป็นหมา ไม่เคยให้ความอบอุ่นเลย นอกจากเลี้ยงให้โต แถมแกก็โชว์โขมยของร้านค้าให้ผมดูตอนไปซื้อของกับยายครั้งแรก ผมบอกมันว่าไม่ดีเพราะครูสอนมา และบอกแกว่าจะพูดกับเจ้าของร้านเรื่องนี้ แกก็ขู่ผม อย่านะ กลับไปบ้านเจอตีแน่ ด้วยความเป็นเด็กง่อยๆ ก็เงียบไปตามแกบอก พอถึงบ้านแกก็ด่าผมเหมือนหมูเหมือนหมา เอาไม้ตีผมบ้าง จนผมมารู้ตอนหลังว่าแกโขมยประจำเช่นพวกลูกอมหรือของเล็กๆ
แถมแกไม่เคยสอนผมทำอะไรเลย งานบ้าน ล้างจานหุงข้าว ฯลฯ (ทำเป็นจริงก็ตอนโตที่เพราะฝึกเอง) แต่แกก็ชอบบ่นแล้วมาด่าว่าทำไมไม่มาช่วยงาน ดูลูกบ้านคนอื่นสิ พอผมจะเริ่มหัดทำแกก็มาแย่ง ทำไมทำไปก็ไม่ได้เรื่อง มาๆทำเองน่ารำคาญเด็กแบบนี้ จนส่งผลตอนม.ต้นไม่กล้าแสดงออก แต่ม.ปลายแก้แล้ว ส่วนต่อมาผลพวงจากตะกี้ แกจะนำเรื่องผมไปพูดไม่ดีกับคนอื่นในหมู่บ้าน ที่มันโอเว่อร์มากๆ แต่งสีจนป่นปี้จนคิดว่า แกคิดว่าเราเป็นหลานไหม แต่เจองี้เราก็ไม่อยากทำอะไรเลยเหมือนปลงทำสิ่งต่างๆ อยากหายไปเงียบ เข้าสู่ที่สงบโดยไม่ต้องทำอะไรจนส่งผลถึงปัจจุบัน ที่แก้ยากมากๆ กลายเป็นคนไม่พลังแถมเฉื่อย อิกอย่างแกชอบทำตัวหน้าไหว้หลังหลอก เจอคนพูดดีมากพอเขาไปหรือจากกันแล้ว แกก็จะด่าเขาแซะนั่นแซะนี่ แต่งสีความไม่ดีเขาเพิ่ม ให้ผมฟัง พอบอกมางี้คิดถึงช่วงแกทำมห้ผมโดนเพื่อนบลูลี่หรือพวกด่าผมไม่ใช่คนแถมตีผมอิกละ เห้อแต่ก็นะนี่คือเรื่องบางส่วนจากอนุบาลถึงม.ต้น เพราะบางเรื่องมันค่อนข้างจะน่าเกลียดจริงๆ จนผมอยากลืมไม่อยากที่จะคิดเลยด้วยซ้ำ แถมมันทำให้ผมช่วงม.ต้นเป็นคนที่ทรามมากๆเพราะได้นิสัยแกมา
เนื้อช่วงม.ปลาย : หลังสึกมาผมได้ปรับปรุงตัวหลายอย่าง คิดได้คิดเป็น แต่ผมก็เจอด้านแย่ศาสนาพุทธมาเยอะพอๆกับเรื่องดีเลยหรืออาจมากกว่า แต่ผมจึงเก็บมาคิดและทำตัวให้ดีขึ้น เพราะผมรู้ก็ว่าแก้อะไรไม่ได้ แก้ที่ตัวเราก่อนดีกว่า ต่อจากนี้ผมมาดูแลยาย ที่แกเริ่มมีอาการสมองเสื่อมเล็กน้อยที่ปัจุบันผ่านมาแปปเดี๋ยยแกอาจอาการหนักขึ้นมาก ถึงงั้น...
ผมเห็นแกแล้วเกลียดมาก แกเป็นคนหนึ่งในชีวิตที่เลวทรามที่สุดที่เคยผมเจอ ทั้งในโลกออนไลน์และชีวิตจริง แต่ถึงงั้นผมก็ดูแลแกกลับตามที่แกเคยทำกับผม ผมดูแลแกแบบคนแปลกหน้า ไม่ได้พูดดีด้วยขนาดนั้น อาจมีเพลอทำร้ายร่างกายแกเล็กน้อยบ้างคือตบแขนบ้าง เพราะผมอาการหลุด เนื่องจากเครียดหลายอย่าง เรื่องเรียน เรื่องยาย อาหารการกิน จ่ายค่านู่นนี่ ทำงานบ้าน ฯลฯ และ นิสัยแก ที่หนักมากขึ้นจริงๆจากช่วงที่แกไม่ได้เป็นโรค ผมพยามตอบแทนแบบที่แกทำกับผม แต่ไม่รุนแรงเหมือนแก เพราะผมรู้มันไม่ข่วยให้ดีขึ้น มันอาจจะวนลูปก็ตอนผมแก่ ผมพยามทำสมาธิ ทำสิ่งต่างๆเพื่อแก่ไปไม่ให้เหมือนแก แต่ผมก็คาดหวังว่าจะมี การฆ่าตัวตายอย่างถูกกฏหมาย เพราะไม่อยากมีโอกาศเป็นคนเลวร้ายแบบนั้นจนไปทำกับคนอื่น แต่สิ่งที่ผมทำไปได้แค่บรรเทาจริงๆ สภาพจิตผมแย่มาก เห็นหน้าแกทุกเช้าแล้วเหนื่อย ต้องตามเช็ดตามล้าง (และกันคนด่านะครับตอนเด็กผมมีพวกขี้แตกบ้างแต่แค่2ครั้ง ส่วนเรื่องอื่นอาบน้ำ ถ่าย เรื่องส่วนตัว ทำเองมาตลอดเพราะไม่มีใครช่วย ) หนีก็ไม่ได้ ผมก็หวังให้แกไปสบายแหละครับตอนนี้เพราะสภาพดูไม่ได้เลยไม่รู้ค่อผลกรรมตามศาสนารึป่าว เพราะเอาจริงถึงแกเลวร้ายมาก อย่างน้อยนี่คือสิ่งตอบแทนที่แกดูแลผมแบบพรีเมี่ยม !!!!! ผมก็ดูแลกลับแบบนั้น และอวยพรให้แกจากโลกนี้อย่างสบาย และไม่มาพบเจอกันอิกถ้ามีชาติหน้า นี่คือเรื่องจากบางส่วนทีผมเจอคือเรื่องยายที่ไม่ได้เล่าหมด เพราะถ้าเรื่องอื่นคือเต็มอิ่มมากครับ เรื่องเลวร้ายต่างๆ พวกบลูลี่รุนแรงวัยเด็ก ความtoxic ต่างๆ หรือเรื่องสังคม ธุรกิจเทา หรือเรื่องมุมมืดฐัธบาล เพราะครอบครัวช่วงตะก่อนเคยข้องเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้จน พ่อเสียชีวิต และพี่ชาย และคอลเน็กชั่นกับคนใหญ่คนโต ที่พี่สาว และแม่ผมไปได้มา หรือประสบการณ์ตรง เรื่องมุมมืดศาสนาพุทธ เพราะผมมีโอกาศได้ติดตามพระรูปที่มีคนรู้จักดังมากมายในวงการพระสงฆ์ แต่ท่านดีมากแต่ท่านเสพบุรี่กับเหล้าและผมก็โดนไปด้วย 555 แค่นี้แหละครับ บาย สบายขึ้นเยอะมากเลยครับ พิมพ์ผิดประการใดขออภัยด้วยหรือสื่อสารผิดต้องขออภับจริงๆ กระผมยังอ่อนประการณ์ ขออภัยจริงไ
นอกจากเลี้ยงให้โต ยายก็ใหัแต่สิ่งแย่ๆกับเราตลอด(อาจประเด็นอื่นโยงบ้างนะครับ)
กันดราม่านะครับ ผมอยู่ม.ปลาย อาจพิมพ์งงบ้างเพราะยังเด็กแต่ก็คิดวิเคราะห์แยกแยะได้แล้วนะครับ
สถาณการ์ตอนนี้ : ผมต้องออกจากเรียนปกติมาเรียนแบบอยู่บ้านเพราะต้องดูแลยายเหนื่อยมากครับ สุขภาพจิตก็แย่หนักกว่าตะก่อนด้วย คนอื่นในครอบครัวก็ทำงานที่อื่น เพราะต้องหาเงิน
ความคิด : ผมไม่นับถือศาสนา ผมนับถือกฏการอยู่ร่วมให้สงบสุข การตอบแทนอย่างเท่าเทียม ฯลฯ
คร่าวๆ : ผมเกลียดยายครับ เกลียดตั้งแต่แกยังไม่มีอาการสมองเสื่อม แกมอบสิ่งแย่ๆมากมายให้ผมในช่วงชีวิตตั้งแต่ยายอายุ50ต้นๆ จน70 มีความทรงจำดีแค่ยายแกซื้อของเล่นให้ไม่มีกี่ชิ้น นอกจากนั้นไม่มีเลย ส่วนความทรงจำแย่ๆคือเต็มสมองไปหมด จนทำผมช่วงอนุบาล ถึงม.ต้น เป็นซึมเศร้าไม่ยากอยู่บนโลกแล้ว จนผมเลือกหนีบวชตอน ม.2 พอเข้าม.ปลาย ก็สึกออกมาดูแลยายเพราะแกเริ่มมีอาการสมองเสื่อม
เนื้อช่วงเด็ก : ตอนเด็กๆยายผมชอบด่าผมเหมือนหมูเป็นหมา ไม่เคยให้ความอบอุ่นเลย นอกจากเลี้ยงให้โต แถมแกก็โชว์โขมยของร้านค้าให้ผมดูตอนไปซื้อของกับยายครั้งแรก ผมบอกมันว่าไม่ดีเพราะครูสอนมา และบอกแกว่าจะพูดกับเจ้าของร้านเรื่องนี้ แกก็ขู่ผม อย่านะ กลับไปบ้านเจอตีแน่ ด้วยความเป็นเด็กง่อยๆ ก็เงียบไปตามแกบอก พอถึงบ้านแกก็ด่าผมเหมือนหมูเหมือนหมา เอาไม้ตีผมบ้าง จนผมมารู้ตอนหลังว่าแกโขมยประจำเช่นพวกลูกอมหรือของเล็กๆ
แถมแกไม่เคยสอนผมทำอะไรเลย งานบ้าน ล้างจานหุงข้าว ฯลฯ (ทำเป็นจริงก็ตอนโตที่เพราะฝึกเอง) แต่แกก็ชอบบ่นแล้วมาด่าว่าทำไมไม่มาช่วยงาน ดูลูกบ้านคนอื่นสิ พอผมจะเริ่มหัดทำแกก็มาแย่ง ทำไมทำไปก็ไม่ได้เรื่อง มาๆทำเองน่ารำคาญเด็กแบบนี้ จนส่งผลตอนม.ต้นไม่กล้าแสดงออก แต่ม.ปลายแก้แล้ว ส่วนต่อมาผลพวงจากตะกี้ แกจะนำเรื่องผมไปพูดไม่ดีกับคนอื่นในหมู่บ้าน ที่มันโอเว่อร์มากๆ แต่งสีจนป่นปี้จนคิดว่า แกคิดว่าเราเป็นหลานไหม แต่เจองี้เราก็ไม่อยากทำอะไรเลยเหมือนปลงทำสิ่งต่างๆ อยากหายไปเงียบ เข้าสู่ที่สงบโดยไม่ต้องทำอะไรจนส่งผลถึงปัจจุบัน ที่แก้ยากมากๆ กลายเป็นคนไม่พลังแถมเฉื่อย อิกอย่างแกชอบทำตัวหน้าไหว้หลังหลอก เจอคนพูดดีมากพอเขาไปหรือจากกันแล้ว แกก็จะด่าเขาแซะนั่นแซะนี่ แต่งสีความไม่ดีเขาเพิ่ม ให้ผมฟัง พอบอกมางี้คิดถึงช่วงแกทำมห้ผมโดนเพื่อนบลูลี่หรือพวกด่าผมไม่ใช่คนแถมตีผมอิกละ เห้อแต่ก็นะนี่คือเรื่องบางส่วนจากอนุบาลถึงม.ต้น เพราะบางเรื่องมันค่อนข้างจะน่าเกลียดจริงๆ จนผมอยากลืมไม่อยากที่จะคิดเลยด้วยซ้ำ แถมมันทำให้ผมช่วงม.ต้นเป็นคนที่ทรามมากๆเพราะได้นิสัยแกมา
เนื้อช่วงม.ปลาย : หลังสึกมาผมได้ปรับปรุงตัวหลายอย่าง คิดได้คิดเป็น แต่ผมก็เจอด้านแย่ศาสนาพุทธมาเยอะพอๆกับเรื่องดีเลยหรืออาจมากกว่า แต่ผมจึงเก็บมาคิดและทำตัวให้ดีขึ้น เพราะผมรู้ก็ว่าแก้อะไรไม่ได้ แก้ที่ตัวเราก่อนดีกว่า ต่อจากนี้ผมมาดูแลยาย ที่แกเริ่มมีอาการสมองเสื่อมเล็กน้อยที่ปัจุบันผ่านมาแปปเดี๋ยยแกอาจอาการหนักขึ้นมาก ถึงงั้น...
ผมเห็นแกแล้วเกลียดมาก แกเป็นคนหนึ่งในชีวิตที่เลวทรามที่สุดที่เคยผมเจอ ทั้งในโลกออนไลน์และชีวิตจริง แต่ถึงงั้นผมก็ดูแลแกกลับตามที่แกเคยทำกับผม ผมดูแลแกแบบคนแปลกหน้า ไม่ได้พูดดีด้วยขนาดนั้น อาจมีเพลอทำร้ายร่างกายแกเล็กน้อยบ้างคือตบแขนบ้าง เพราะผมอาการหลุด เนื่องจากเครียดหลายอย่าง เรื่องเรียน เรื่องยาย อาหารการกิน จ่ายค่านู่นนี่ ทำงานบ้าน ฯลฯ และ นิสัยแก ที่หนักมากขึ้นจริงๆจากช่วงที่แกไม่ได้เป็นโรค ผมพยามตอบแทนแบบที่แกทำกับผม แต่ไม่รุนแรงเหมือนแก เพราะผมรู้มันไม่ข่วยให้ดีขึ้น มันอาจจะวนลูปก็ตอนผมแก่ ผมพยามทำสมาธิ ทำสิ่งต่างๆเพื่อแก่ไปไม่ให้เหมือนแก แต่ผมก็คาดหวังว่าจะมี การฆ่าตัวตายอย่างถูกกฏหมาย เพราะไม่อยากมีโอกาศเป็นคนเลวร้ายแบบนั้นจนไปทำกับคนอื่น แต่สิ่งที่ผมทำไปได้แค่บรรเทาจริงๆ สภาพจิตผมแย่มาก เห็นหน้าแกทุกเช้าแล้วเหนื่อย ต้องตามเช็ดตามล้าง (และกันคนด่านะครับตอนเด็กผมมีพวกขี้แตกบ้างแต่แค่2ครั้ง ส่วนเรื่องอื่นอาบน้ำ ถ่าย เรื่องส่วนตัว ทำเองมาตลอดเพราะไม่มีใครช่วย ) หนีก็ไม่ได้ ผมก็หวังให้แกไปสบายแหละครับตอนนี้เพราะสภาพดูไม่ได้เลยไม่รู้ค่อผลกรรมตามศาสนารึป่าว เพราะเอาจริงถึงแกเลวร้ายมาก อย่างน้อยนี่คือสิ่งตอบแทนที่แกดูแลผมแบบพรีเมี่ยม !!!!! ผมก็ดูแลกลับแบบนั้น และอวยพรให้แกจากโลกนี้อย่างสบาย และไม่มาพบเจอกันอิกถ้ามีชาติหน้า นี่คือเรื่องจากบางส่วนทีผมเจอคือเรื่องยายที่ไม่ได้เล่าหมด เพราะถ้าเรื่องอื่นคือเต็มอิ่มมากครับ เรื่องเลวร้ายต่างๆ พวกบลูลี่รุนแรงวัยเด็ก ความtoxic ต่างๆ หรือเรื่องสังคม ธุรกิจเทา หรือเรื่องมุมมืดฐัธบาล เพราะครอบครัวช่วงตะก่อนเคยข้องเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้จน พ่อเสียชีวิต และพี่ชาย และคอลเน็กชั่นกับคนใหญ่คนโต ที่พี่สาว และแม่ผมไปได้มา หรือประสบการณ์ตรง เรื่องมุมมืดศาสนาพุทธ เพราะผมมีโอกาศได้ติดตามพระรูปที่มีคนรู้จักดังมากมายในวงการพระสงฆ์ แต่ท่านดีมากแต่ท่านเสพบุรี่กับเหล้าและผมก็โดนไปด้วย 555 แค่นี้แหละครับ บาย สบายขึ้นเยอะมากเลยครับ พิมพ์ผิดประการใดขออภัยด้วยหรือสื่อสารผิดต้องขออภับจริงๆ กระผมยังอ่อนประการณ์ ขออภัยจริงไ