ผ่านมา2จะ3เดือนแล้วที่พ่อเราได้เสียชีวิตไปตลอดเวลาที่ผ่านมาชีวิตโครตทรมาน ร้องไห้จนไม่อยากจะร้องแต่มันก็กลั้นเอาไว้ไม่อยู่ นึกว่าหลังจากได้ออกไปเที่ยวจะช่วยให้ดีขึ้นแต่ก็ไม่เรารู้สึกดีขึ้นจริงตอนได้ไปเที่ยวแต่พอกลับมาบ้านเราฝันถึงพ่อเราทุกวันแล้วก็กลับมาเศร้าและร้องไห้อีกเหมือนเดิม หลับตาลงจะนอนก็เห็นภาพความทรงจำต่างๆเกี่ยวกับพ่อมันก็ทำให้น้ำตาไหล เดี๋ยวนี้เรารู้สึก sensitive กับความตาย เราไม่สามารถดูหนังที่มันเกี่ยวกับความตายได้เลย รึแม้กระทั่งโลงศพเราเห็นแล้วจะร้องไห้ และเวลาคนพูดถึงเรื่องของพ่อเราด้วย หลายครั้งที่เราต้องหลบเข้าไปในห้องเพื่อจะร้องไห้เพราะไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ต่อหน้าคนอื่นๆไว้ได้ หลายคนบอกว่า หลังจากที่เขาได้สูญเสียใครสักคนเราก็ไม่เชื่อว่าผีมีอยู่จริง เพราะคนที่เสียไปไม่เคยมาให้เขาเห็นเลย แต่เรากลับรู้สึกว่าเรายิ่งเชื่อไปกันใหญ่เลยเพราะเราอยากให้พ่อยังอยู่กับเราตรงนี้ถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะไม่อยู่แล้วก็ตาม แต่ก็นะความจริงก็คือความจริงมันหรอกตัวเองไม่ได้บางครั้ง