...ตอนที่เรายังรักใครไม่เป็นแล้วมองไปที่คนเค้ามีรักพร้อมกับความอกหัก
เค้าร้องไห้จะเป็นจะตาย ทำใจไม่ได้ ..แต่เรากลับมองว่าน่าสมเพ็ชเวทนา
...ตอนนี้เรามีความรักและความรักทำให้เราเจ็บปวดเหลืออดที่จะกลั้นน้ำตาไว้
เราโดนบอกให้ทำใจทั้งๆที่เรายังไม่บอกความรู้สึกกับคนที่เรารักเลย
เดินทางมาก็ครึ่งทางแล้ว..จะให้กลับไปก็คงจะไม่ทัน เราทั้งสะอื้นตันใจเหลือเกิน
แถมไอ้คนที่บอกให้ทำใจก็เป็นเพื่อนแล้วก็รุ่นพี่ที่พวกเค้าหวงนักหนาทั้งที่ไม่ได้เป็นไรกันกับ คนที่เรารักเนี่ย!
พูดแล้วก็เจ็บใจมีสิทธิอะไรเราก็รักของเราในเมื่อใครดีใครได้อย่างที่ว่าน่ะ
คนมันขี้อิจฉากันสมัยนี้ยิ่งอยู่ยากขึ้นทุกวัน ถ้าสัมพันธ์เราเติบโตขึ้นอีกเราก็คงจะโดนดักตบล่ะคราวนี้
ถ้าเราสู้ต่อก็เจ็บตัวแล้วก็ใจ แต่ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย แล้วผู้หญิงที่ไหนจะยอมให้คนที่เรารักต้องตกไปเป็นของคนอื่น
แค่คิดก็จะตายล่ะ ใช่มั้ย? แล้วเราล่ะไปต่อ..หรือ...พอดี?