ปกติเราอยู่กับแม่ นอนกับแม่มาตลอด อยู่ด้วยกันไม่เคยห่างไปไหน เรารักแม่มากที่สุดในโลก แม่ก็เช่นกัน

เมื่อก่อนแม่ดูแลเราอย่างดี แม่ทำให้เราทุกอย่างทั้งที่แม่ใช้ร่างกายได้แค่ครึ่งซีกซ้ายเท่านั้น ส่วนซีกขวาอ่อนแรง แต่กายภาพจนเดินได้ แขนขวาก็ใช้ไม่ได้เลย เนื่องจากเป็นอัมพฤกษ์อัมพาตเมื่อสมัยตอนแม่อายุ 40 ปี จนเมื่อปี 2552 แม่ป่วยต้องผ่าตัดเปลี่ยนลิ้นหัวใจ ผ่าเสร็จแม่ชักและแม่ก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย และเมื่อปี 2560 ลิ้นหัวใจที่เปลี่ยนเกิดไม่ทำงาน ต้องผ่าตัดเปลี่ยนลิ้นหัวใจใหม่อีกรอบ ตั้งแต่นั้นมา เราก็ดูแลปรนนิบัติแม่อย่างดีมาตลอด 

จนเมื่อไม่กี่วันนี้ แม่เราหัวใจล้มเหลว หมอรักษาจนดีขึ้น และให้กลับมาดูแลที่บ้านเนื่องจากกลัวติดเชื้อ อยู่มาได้ไม่กี่วันแม่ก็จากเราไปด้วยอาการซึม ไม่รับรู้ไม่ตอบสนองอะไร พอเอ็กซเรย์สมอง จึงเห็นว่ามีเลือดออกในสมองเป็นจำนวนมาก แม่ไม่สามารถหายใจเองได้ และความดันก็ตกไปเรื่อยจนไม่มีสัญญานชีพ 

เราเสียใจมาก ในวันแรกๆ ก็พยายามไม่ร้องไห้ เพราะกลัวญาติที่มาร่วมงานพิธีของแม่จะร้องไห้ตาม และกลัวว่าแม่จะเป็นห่วงเรา เราอดกลั้นน้ำตาไว้จนวันเผา เราก็เสียใจมาก รู้ว่านี่คงเป็นวันสุดท้าย จากนี้ไป เราก็จะไม่มีแม่อีกตลอดไป เราคิดถึงแม่ อยากกอดแม่ จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว 

ทุกวันนี้มองไปที่เตียงแม่ ก็มีแต่ภาพแม่นอนอยู่ พอมองไปที่รูปแม่และที่ใส่กระดูกแม่ ก็จึงเห็นว่านี่เป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝัน ซึ่งเราไม่อยากให้เป็นเรื่องจริงเลย

เราทำใจไม่ได้สักที เคยอยู่ด้วยกันมา แต่ตอนนี้ ไม่มีแม่อยู่กับเราอีกแล้ว 

เราเหงา เราคิดถึงแม่ อยากกอดแม่มากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่นั่งร้องไห้ทุกวัน อยู่ในห้องคนเดียว

เราทำบุญและสวดมนต์ให้แม่ หวังให้แม่มีแต่ความสุข ปราศจากความทุกข์ 

ตอนแม่มีชีวิตอยู่ แม่ต้องเจ็บป่วยและโดนผ่าตัดหัวใจและผ่าตัดที่อื่นๆ อีกหลายครั้ง แต่เราถามแม่ว่า แม่เจ็บมั้ย แม่ทรมานรึเปล่า แม่ก็ตอบว่าไม่ แม่บอกว่าแม่ไม่อยากตาย แม่อยู่แบบนี้ แม่มีความสุขดี แม่บอกว่า แม่อยากอยู่กับหนูนานๆ 

มันยากมากสำหรับเราที่จะทำใจไม่ให้คิดถึงแม่ค่ะ พอคิดถึงแม่ก็ได้แต่ร้องไห้ รู้สึกเศร้าไปหมด 

พอจะมีวิธีที่ช่วยให้เราทำใจได้เร็วๆ มั้ยคะ เรากลัวแม่เราจะเป็นห่วงค่ะ และเราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย 

รบกวนด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ