ในขณะใดๆ เมื่อมีสติรู้พร้อมทั้งกายทั้งใจ จะเห็น อาการ ทางกาย เวทนา จิต ธรรม เกิดขึ้นมาในความรู้สึก อาการเช่น ลมหายใจ เวทนา ความคิด สภาพจิตขณะนั้น การขยับเคลื่อนไหว ให้มีสมาธิเตามรู้อาการนั้นด้วยความเป็นเอกคตา(วิตก วิจาร) ทีละอาการ จะเห็นความเป็นไตรลักษณ์ ตั้งแต่ เกิด ตั้ง ดับ จบไปทีละอาการ แล้วเกิดการรู้อาการใหม่ อารมณ์ใหม่ สติ สมาธิจะมีความั่นคง ตั้งมั่น จิตใจจะสงบ อิ่ม ได้ตลอดเวลาที่พิจารณา