เราอยู่กับที่บ้าน บ้านเรามีคนอยู่5-6คน เป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ เราอยู่รร.ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่เราใกล้สอบTgatกับความถนัดแพทย์แล้ว บวกกับความรู้สึกโดดเดี่ยวและว่างเปล่า ทำให้รบกวนเวลาเราอ่านนส.มากๆ พักหลังมานี้เราไปศึกษาข้อมูลอะไรหลานๆอย่างในเน็ตทั้งคำสอน ปรัชญา life coachบลาๆ แต่เราก็รู้สึกดีขึ้นแค่ชั่วคราวและก็กลับมาเป็นอีกซ้ำๆ คิดวนซ้ำๆว่าทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้เราทำไปเพื่ออะไร เราเกิดมาทำไม คุณพ่อคุณแม่ก็รักเรานะคะแต่เรากลับว่างเปล่าตลอดเวลาทั้งๆที่มีเงิน มีที่เรียน มีอาหารกินแต่เรากลับคิดว่าทุกอย่างบนโลกว่างเปล่า และวนลูปตลอดเวลา เราคิดว่ามนุษย์ใชีวิตเป็นวัฐจักร เกิด แก่ เจ็บ ตาย เราคิดว่าทุกอย่างบนโลกไม่ได้สำคัญอะไรเลย ชีวิตมนุษย์เราใช้เป็นวัฐจักรวนลูปซ้ำๆ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เราจะเอาอะไรมากมายไปทำไมกัน ความรู้สึกนี้วนซ้ำๆ จนเราว่างเปล่าเราไม่อยากสอบเข้ามหาลัยเลยค่ะ แต่พ่อแม่ให้เราสอบบอกมีที่ไหนก็เรียนๆไปก่อนเจะได้มีงานทำ แต่เรากลับรู้สึกถึงเรามีเงินมากมายแค่ไหนก็เติมเต็มจิตใจเราไม่ได้เลยเราว่าเราอายุน้อยมากๆ ที่จะมารู้สึกปล่อยวางกับทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก แต่เราก็ห้ามความคิดนี้ไม่ได้จริงๆ
อย่าตัดสินเรานะคะ อย่าด่ากันนะคะ