เรามีปัญหาสุขภาพจิต แต่ไม่กล้าบอกใครเลยค่ะ เพราะกลัวว่าเขาจะคิดว่าเราโกหก แถมเรายังไม่ได้ไปตรวจว่าเป็นจริงมั้ย หรือเราแค่ขี้เกียจจริงๆ เรายังอยู่ในวัยมัธยมอยู่ค่ะ เคยบอกแม่ไปสองครั้ง แต่ตอนนี้เราอยู่กับยาย แต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ เขาจะคอยส่งเงินมาให้ ส่วนเราอยู่คนเดียว เวลาไปบอกผู้ใหญ่ว่าเหนื่อยเครียด เขาจะชอบเกทับอะค่ะ ว่าเหนื่อยกว่า แล้วบอกว่ารุ่นเราสบายสุดแล้ว เขาชอบบอกว่าเราแค่หาข้ออ้างเพราะเราหยุดเรียนบ่อย เขาเลยคิดว่าเราขี้เกียจ ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วค่ะ เพราะมันอื้อไปหมด รู้สึกตันไปหมดทุกอย่าง มืดแปดด้านเลยค่ะ เขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับรุ่นเดียวกัน แต่เขาไม่รู้ว่าเรามีปัญหาสุขภาพจิต จะไปปรึกษาจิตแพทย์ก็ไม่มีเงินพออะค่ะ ต้องไปปรึกษาแบบเงียบๆ ด้วยเงินตัวเอง  เราเครียดตลอดเวลาเลย เครียดมากๆจริงๆ สังคมที่รร.ก็ไม่ค่อยใจดีกับเราเลยค่ะ ไปไหนก็รู้สึกโดนนินทาตลอด เหนื่อยมากๆเลยค่ะ เวลาไปเรียนพอกลับมา ก็เศร้าดิ่งไปหมด เราหมดกำลังใจ หมดความมั่นใจ ไม่กล้าแสดงออก จากที่คนเคยมีความมั่นใจมาก่อน บางวันแทบไม่มีแรงจะลุก แต่เขาบอกว่าเรามโนสร้างเรื่องว่าตัวเองไม่มีแรง แต่จริงไปเราแค่ขี้เกียจ เราไม่กล้าบอกเลยค่ะ เพราะกลัวสายตาคนในครอบครัวว่าจะมองเราเป็นบ้าหริไม่ปกตินั่นแหละค่ะ เราเริ่มอดข้าว เพื่อที่จะเก็บตังค์ไว้รักษา และก็ปวดหัว เครียด ดิ่งหนักกว่าเดิมอีกค่ะ ทำไงดีคะ🥲