ขณะจิตสบายมีการแยกกันระหว่างกายกับจิต(ไม่มีประธาน)อยู่ภายใน  ให้มีตัวสังเกตุตัวสังเกตุเห็นกระบวนการรู้(วิญญาน)ที่เคลื่อนไปรู้อารมณ์แล้วกลับมาที่เดิม(ดับ) จิตตั้งมั่นจะปรากฏขึ้นมา ความรู้สึกจะใสขึ้น เป็นการได้ตัวรู้ หรือการเกิดขึ้นของธรรมเอก ไม่มีประธานในกระบวนการรู้นี้(ตัวตน) มีการแยกกันอยู่ระหว่างกายกับใจ ความสว่างใสของจิตจะเริ่มชัดขึ้น
1.เมื่อได้จิตตั้งมั่นในฌาน2ขึ้นมาแล้ว อารมณ์ที่เกิดขึ้นมา(ที่ล้อมรอบทิศทางจะรู้แล้วดับๆ(กลับมาตั้งมั่นที่เดิม)
2.ตัว1.จะขยายใหญ่ขึ้น ผุดขึ้นจากที่ลึกๆขึ้นข้างบน กระทบเพดานหัว ทะลุออกไป(ความรู้สึกเคลื่อนขึ้นกลางสมอง)
เมื่อได้ข้างต้นนี้แล้ว สังเกตุอารมณ์ที่วนเวียนเข้ามาทางอายตน6 ด้วยยความเป็นเอกคตา อุเบกขา