แค่จะหลบเรื่องไม่มีสัตว์บุคคลตัวตนเราเขา
จึงจำต้องพยายามอธิบายหลบไปหลบมา
หลบจนกลายเป็นงูกินหาง ไล่ไปไล่มาตอบไม่ได้ งงกันเอง

จิต กลายเป็น กระเป๋าเก็บ
บุญบาปอกุศลกุศลวิบากทั้งหลาย
ส่งต่อไปเป็นทอดๆจากจิตสู่จิต
ข้ามภพข้ามชาติไปเรื่อยเปื่อย
สัตว์บุคคลตัวตนเราเขา ไม่ได้เวียนว่าย
ตายเกิด แต่อธิบายใหม่ ใช้โวหารใหม่
กลายเป็นลัทธิ จิต เวียนว่ายตายเกิด