วันที่ 3 ของการกินจุ นายฟูมมากยังรู้สึกมีความสุขอยู่
 
ฟูมมาก "กินไรก็ได้เท่าที่ต้องการ ถ้าเราเกิดเร็วกว่านี้ซัก 1 ล้านปีจะมีงี้ไม๊?"
 
พ่อครัว "แต่ถ้าเจ้าเกิดช้ากว่านี้ 100 ปี จะมีเครื่องสร้างอาหารจากอากาศมากินได้"
 
ฟูมมาก "ทำเอาหมดความดีใจเบย"
 
ตอนนั้นเอง ที่ถนนได้มีเหตุจลาจลขึ้น
 
พ่อครัว "คนประท้วงกันว่าทำไมโลกไม่สงบสุขเสียที"
 
ฟูมมาก "เทคโนโลยีไรก็มีตั้งมากมาย ทำไมยังมีคนอดอยากและลำบากอยู่ใช่ม่า"
 
พ่อครัว "นั่นแหละ แทนที่จะช่วยเหลือเกื้อกูลแบ่งปันกัน"
 
ฟูมมาก "เอื้ออาทรซึ่งกันและกัน แย่มาก เจ้าเป็นคอมมิวนิสต์"
 
พ่อครัว "ความคิดเราอันตรายนั่นเอง เพราะเราต้องการให้สมบัติทุกอย่างเป็นของรัฐและให้รัฐกดขี่"
 
ฟูมมาก "ผิดหวังจริง ๆ อยากอ้วกอาหารที่เจ้าทำให้เรากินออกมาเลยเนี่ย"
 
แล้วผู้ประท้วงก็เอาก้อนหินเขวี้ยงกระจกร้านอาหารของพ่อครัวแตก
 
พ่อครัว "แสดงว่าพวกเราอยู่ในร้านอาหารกันสินะ"
 
ฝูงผู้ประท้วงก็กรูกันเข้ามาที่ร้านอาหาร
 
ฟูมมาก "ช่วยไม่ได้ล่ะนะ"
 
นายฟูมมากจึงหยิบเฮวี่แมชชีนกันมาระดมยิงฝูงผู้ประท้วง ศพผู้ประท้วงนับแสนคนได้กองเป็นภูเขาตรงหน้า
 
นักข่าว "เหตุการณ์นองเลือดนี้คาดว่าจะมีผู้เสียชีวิตร่วมร้อยคน"
 
นายฟูมมากไม่พอใจจึงเดินมาที่นักข่าว
 
ฟูมมาก "โกหกออกอากาศกันงี้ แค่ฝีมือเราก็ร่วมแสนแล้ว"
 
นักข่าว "ต้องโทษคนเขียนข่าว เราก็อ่าน ๆ ที่เขาให้มา"
 
ฟูมมาก "แก้ตัวไม่ได้เลย ถ้าแค่อ่านเอาโปรแกรมอ่านข้อความมาทำแทนก็ได้"
 
ณ ศาล
 
ศาล "จำเลยรายงานข่าวไม่ตรงกับความจริง ความผิดฐานหลอกลวงประชาชนโทษประหาร 128 ชั่วโคตร"
 
นักข่าว "ดี ตายกันไปให้มาก ๆ ว่าแต่แล้วนายฟูมมากที่ฆ่าคนไปเป็นแสนคนจะโดนลงโทษยังไง?"
 
ศาล "จะได้อยู่ในคฤหาสน์หรูของรัฐบาล ถือเป็นแบบอย่างพลเมืองที่ดี"
 
ฟูมมาก "ตัดสินเป็นธรรมแล้ว"
 
นักข่าว "จะว่า ๆ เป็นการป้องกันตัวที่ดีไรงั้น?"
 
ศาล "หุบปาก! เจ้าทำชั่วมางี้ ไม่มีสิทธิ์คิดเดาไรแทนคนอื่นแล้ว"
 
หลังจากคำตัดสิน ศาลก็ส่งจดหมายให้มารับโทษไปยังเครือญาติ 128 ชั่วโคตร
 
ณ วันประหาร
 
พิธีกร "ก็มากันครบทั้ง 128 ชั่วโคตรแล้ว นับจำนวนก็ได้ 3 พันล้านคนเลยทีเดียว"
 
ฟูมมาก "พวกคนต่างชาติก็มีรึ?"
 
คนต่างชาติ 88 "ใช่ พวกเราอยู่ต่างประเทศก็ได้รับจดหมายนี้มา"
 
พิธีกร "ค่าตั๋วเครื่องบินใครออก"