ไม่มีมนุษย์หน้าไหน จะไปทำให้จิตเที่ยงได้ เพราะจิต(สภาพจิต) เปลี่ยนแปลงไปตามการรู้สภาวะ   ปิติสุข เปลี่ยนแปลงเพราะสมาธิหวั่นไหว ไม่ตั้งมั่นไปกับอาการทางอายตน  มันเที่ยงได้จริงมีสภาวะเดียวเท่า

สติ สมาธิ เป็นสิ่งประกอบร่วมกันไป 1.สติอย่างไรจึงมีสมาธิด้วย 2.สมาธิอย่างไรจึงมีสติด้วย 2ข้อนี้ ประกอบร่วมกันไปใน "ผู้รู้,ตัวรู้ ,รู้" จะเรียกว่าอะไรก็ได้ ใจจะบอกได้เป็นอย่างไรขณะนั้น มีผู้ก

-โลกนี้คือสภาวธรรม "โลกนี้ คือกายกับใจ  สถานการณ์ และสิ่งแวดล้อมทั้งหลาย  ที่เรารู้ด้วยตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ นั้น... คือโลก โลกทั้งหลายน

สัมมาสมาธิมีลักษณะว่าง เบา สงบ แผ่กว้างออกไปเป็นบรรยากาศ ล้อมนอบรูปนามกายใจนค้ ด้วยความว่างเบา เมื่อระลึกรู้ที่ไหน จิตก็จะไปที่นั้น ระลึกรู้อาการทาง กาย เวทนา จิต ธรรม ก็ไปที่นั่นทันที เป็นการภาวนา สต

คือผมเป็นพวกสมองมีปัญหาครับ พอทำสมาธิแล้ว มันไม่เคยได้อารมสงบหรือฉ่ำเยฟ้นในฌานเลย เพราะหายใจปึ๊บลมก็ดับทันที แต่ในจิตมันยังไปจับสภาวะธรรมต่างๆมาพิจรณา พอเห็นมันดับจิตก็มีสมาธิตั้งมั่น แต่ทว่า ม้นไม่มี

เมื่อมันนิ่งมันจะกำหนดได้อย่างไรกัน จึงบอกว่าการกำหนดให้กำหนดทั้ง2ส่วน กำหนดทั้งที่รูปและที่นามสลับกันไปตามการเกิดที่รูปหรือที่นามขณะนั้น อินทรีย์ สติ สมาธิ จึงต้องรู้ไว จบไว รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิ

การพิจารณาธรรมต้องมีฌานกำกับ ขาดสมาธิทำการใดย่อมไม่สำเร็จ 1.น้อมธรรมจากความว่างข้างหน้ามาเติมให้เต็มจิต(รูปนาม) จะเกิดสมาธิ(ฌาน) เกิดตัวรู้ 2.เอาตัวรู้ที่มีฌานกำกับ มาพิจารณา อาการทาง กาย เวทนา จิต ธร

คำกล่าว​นี้​มีหลักฐานอ้างอิง ทั้งพุทธวจนะ​และ​คำสอนพระพุทธทาส ในคอมเม้นต์13และข้อความ​ข้างล่าง​ " ประโยคที่ว่า... สิ่งทั้งหลาย ทั้งปวง  ไม่ควรยึดมั่น ถือมั่น  (สัพเพ