การที่เราจะเห็นจิตหลงคิดมันยาก แต่ถ้าเกิดเรื่องรุนแรงเข้ามาในชีวิต
เช่นเรื่องที่เกี่ยวกับความโกรธ หัวฟัดหัวเหวี่ยง ถูกหยามเกียรติศักดิ์ศรีในที่ทำงาน 
จนทำให้เราอาจจะต้องออกจากงาน
เป็นต้น
ความคิดพยาบาท โกรธ มันจะวนเวียนเข้ามาในหัวเราตลอดๆ
เดี๋ยวก็คิดแค้น อยากจะเอาคืน
เดี๋ยวก็คิดกังวล กลัวจะไม่มีรายได้
เดี๋ยวก็คิดฟุ้งซ่าน จะทำอย่างไร จะแก้ไขยังไง กับเหตุการณ์นี้ต่อไปดี
ยิ่งคิดยิ่งทุกข์ ยิ่งทุกข์ก็ยิ่งคิด
 
แต่ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นจะเห็นธรรม ได้ง่ายๆ
(ถ้าฝึกสัมมาสติ สัมมาสมาธิ บ่อยๆ มาก่อน แล้ว นะ)
ในช่วงที่เจอเหตุการณ์แย่ๆ อยู่ๆ ผมก็เกิดรู้ขึ้นมาได้บ่อยๆ เนื่องๆ 
เมื่อคิดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไร ก็รู้สึกตัวว่ากำลังหลงไปคิด (อีกแล้ว)
หลงแล้วรู้ๆ อย่างนี้ วันหนึ่งหลายๆรอบมาก 
แล้วก็รู้สึกด้วยว่าใจมันทุกข์ เพราะจิตมันคิดแล้วมันอึดอัด ไม่ปกติสุข
(แต่พอรู้ตัวแล้ว ความโกรธก็จะหายไป และความทุกข์ก็จะค่อยๆหายไปด้วย เช่นกัน)
ของผมอาจจะเรียกได้ว่าแม้จะเจอเรื่องร้ายในทางโลก แต่ได้พบเจอเรื่องดี(กว่า) ในทางธรรม
เมื่อก่อน ฝึกดูจิตตัวเองไป แต่วันๆกระทบผัสสะอ่อนๆ ไม่รุนแรง
ยากนักที่จะรู้สึกตัวขึ้นมาเห็นจิต ว่ามันคิดเอง ทำงานเองได้
 
ลองสังเกตดูแบบผม เมื่อเจอปัญหาชีวิตแรงๆ 
ใช้สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ที่ฝึกมา 
ลองดูครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ