ในสังสารวัฏอันยาวไกลและซับซ้อนนี้ มีเรื่องราวมากมายที่เราไม่อาจหยั่งถึงได้ ทั้งความลึกลับที่ถูกซ่อนเร้นและพลังอันมองไม่เห็นที่คอยควบคุมและชี้นำมวลมนุษยชาติให้หลงไปในความประมาท เห็นแก่ความสุขชั่วครู่ เห็นแก่ความพอใจส่วนตัว จนละเลยสิ่งที่ถูกต้อง ชีวิตในวัฏสงสารจึงเหมือนเรือลำน้อยที่ถูกคลื่นลมแรงพัดโหมกระหน่ำ ไม่มีทิศทาง ไม่มีที่หมาย และมีแต่ความหวังลางเลือนว่าจะพบฝั่งแห่งความสงบ
อย่างไรก็ตาม ในความมืดมนของการล่องลอยนี้ หากเราได้พบ กัลยาณมิตร หรือผู้ที่นำทางสว่าง ชีวิตก็อาจมีโอกาสพลิกผันจากวัฏฏะอันโหดร้ายไปสู่หนทางที่ถูกต้อง เส้นทางที่พาให้เข้าใกล้ พระนิพพาน ฝั่งที่ปราศจากทุกข์ เช่นเดียวกับเรื่องราวในอดีตของ พระองคุลิมาลเถระ ผู้ซึ่งชีวิตเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิงเพราะได้รับแสงสว่างแห่งธรรม
ในกาลครั้งหนึ่ง พระองคุลิมาลมิใช่เพียงแค่โจรธรรมดา แต่เป็น จอมโจรโปริสาท ผู้มีความกระหายในเนื้อมนุษย์จนสุดขีด เหตุจากกรรมในอดีตชาติ ท่านเคยเสวยสุขเป็นกษัตริย์ผู้ครองแคว้นใหญ่ แต่กลับมีจิตยึดมั่นในกามคุณอย่างรุนแรง ถึงขั้นสละราชบัลลังก์เพื่อออกไปอยู่ในป่าและกินเนื้อมนุษย์เพื่อตอบสนองความปรารถนา ท่านกลายเป็นที่หวาดกลัวของผู้คนทุกหนแห่ง ไม่มีใครกล้าเดินทางผ่านเส้นทางที่ท่านครองอยู่ ด้วยความเหี้ยมโหดและความเชี่ยวชาญในวิชาอาคม ทำให้ท่านเป็นที่ยำเกรงในนาม ยอดมนุษย์กินคน
ทว่าสิ่งใดในวัฏสงสารย่อมไม่จีรัง แม้แต่ชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยบาปกรรม วันหนึ่งท่านได้พบกับ พระพุทธเจ้า ผู้เปี่ยมด้วยเมตตาและปัญญา พระพุทธองค์ไม่ได้มองท่านด้วยสายตาของความรังเกียจหรือโกรธเคือง แต่ด้วยเมตตาอย่างแท้จริง พระพุทธองค์ทรงใช้ธรรมะเป็นแสงสว่างนำทางให้ท่านเห็นถึงความทุกข์ในวัฏฏะที่ท่านเป็นผู้สร้างเอง
พระองคุลิมาลคลายความหลงผิด และยอมสละชีวิตที่เต็มไปด้วยบาปกรรม ท่านเข้าสู่เพศบรรพชิต รับเอาธรรมเป็นเครื่องชำระล้างจิตใจ จนท้ายที่สุด ท่านก็สามารถบรรลุเป็นพระอรหันต์ เป็นผู้พ้นจากวัฏฏะแห่งความทุกข์
เรื่องราวของพระองคุลิมาลเป็นเครื่องเตือนใจว่า แม้เราจะเคยหลงทางในชีวิต แต่ด้วยกัลยาณมิตรและธรรมะที่ถูกต้อง ชีวิตก็สามารถเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้ วัฏสงสารอาจจะโหดร้ายและสับสน แต่หากเราไม่ละเลยการค้นหาความจริงและเส้นทางแห่งธรรม วันหนึ่งเราอาจพบฝั่งแห่งนิพพานที่เราทุกคนใฝ่หา