สวัสดีค่ะ ขอเท้าความก่อนนะคะ ปัจจุบันเราเลิกกับแฟนแล้ว แต่เรามีความรู้สึกผิดในใจที่ต้องทิ้งให้เค้าเผชิญกับโรคนี้อย่างโดดเดี่ยว 

คือเรากับเค้าคบกันมาประมาณ 9 เดือนแต่เพิ่งจะได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันประมาณ 2-3 เดือนค่ะ เค้าจะคอยกวาดห้องถูห้อง หรือแบบทำงานบ้านค่ะ 
ส่วนเราไปทำงาน งานที่เค้าทำคือทำงานกับที่บ้าน ช่วงเที่ยงก็จะเสร็จงานและที่เหลือเค้าก็จะว่าง เมื่อมาอยู่ด้วยกันจริงๆเค้ารักเรามากค่ะ ทำทุกอย่างให้
แต่สิ่งที่เค้าเป็นมากขึ้นคือเค้ารักเราจนบางทีมันเกินเส้นของความพอดี ยกตัวอย่าง งานที่สำคัญของที่บ้าน หรือแม่เค้าต้องการความช่วยเหลือแล้วในวันนั้น
เรามีธุระสำคัญที่ต้องไปในเวลาเดียวกัน เค้าก็เลือกที่จะไปกับเราก่อน และเรามาทราบทีหลังว่า วันนั้นแม่ของแม่เขาป่วย เลยจะวานเขาขับรถไปส่งที่ รพ. เรายิ่งรู้สึกแย่ที่ เราเหมือนเป็นคนไม่รู้จักกาลเทศะหรือความเหมาะสม (คิดในมุมมองของผู้ใหญ่มองมา) แต่เค้าก็จะบอกตลอดว่าคิดมาก บ้านเค้าไม่มีอะไร

เขารักเรามากจนมองว่านี้คือโลกทั้งใบ เขาเริ่มเช็คโทรศัพท์เรา (เราเอาไอแพดไว้ที่ห้องเพราะเราก็อยากให้เค้าไว้ใจค่ะ ว่าเราไม่ได้นอกใจหรือคุยกับใครนะ )เค้าก็จะย้อนดูแชทสมัยที่เราเพิ่งเริ่มคุยกับเขาตอนนั้นเรายอมรับว่าเราก็คุยกับคนอื่นเป็นตัวเลือกไปด้วยนะ แต่สุดท้ายพอเลือกเขา เราก็ไม่ได้ตอบคนอื่นอีกเลย ย้ำนะคะ ว่าเราไม่ตอบอีกเลยจริงๆ แต่พอเค้าดูและเราอธิบายเหตุผลไปแล้ว เขาก็จะบอกว่าเราโกหกเขา 

ปล. เขาเคยฝังใจจากการคบกับแฟนมา 8 ปีแล้วโดนนอกใจมาก่อนค่ะ นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เค้าระแวงเรามากขนาดนี้ 

หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนไปเลยค่ะ จิตเค้าจะคิดปรุงแต่งไปเองว่าเราไปกับคนอื่นมาใช่มั้ย บางทีถึงขั้นบอกว่าเราไปดูเธอมาด้วยที่บริษัทวันนี้เราไม่เห็นเธอเธอไปไหนมา ทั้งๆที่เค้าไม่ได้มานะคะ เพราะถ้ามาจริงๆเค้าจะรู้เลยว่าเราอยู่ที่บริษัทตลอดเลยค่ะ จาก1 วันกลายเป็นทุกวัน และเริ่มเป็นแบบนี้ขึ้นเรื่อยๆ 
เจอคนนี้มาไลค์รูปก็บอกเราเคยคุยกับเขาแต่เราลบแชทซึ่งทั้งหมดมันไม่ใช่ความจริง แต่เขาไม่เลือกที่จะฟังเหตุผลเราเลย และกลายเป็นไม่เชื่อใจเรา ไม่เชื่อในสิ่งที่เราพูด จนกว่าเราจะยกพยานรอบข้างมาอธิบาย จนหลังๆ เรายกเหตุผลมาอธิบาย เค้าก็ถึงขั้นไม่ให้เราไปเชื่อเรื่องพวกนั้นด้วย 

แรกๆเราพยายามมากเลยนะคะ จนมันเริ่มเเหนื่อย เราจิตตกมาก สุขภาพจิตกำลังแย่ลงๆ และเหตุการณ์ก็จะวนเวียนมาอยู่แบบนี้ ตลอดๆ
ดีก็คือดีเลย แต่พอแย่ก็กลายเป็นหลังมือไปเลย 

สุดท้ายเราก็รับมือไม่ไหวค่ะ เพราะเขาเริ่มทำร้ายตัวเองและอยากฆ่าตัวตาย เราไม่สามารถอยู่ในจุดที่สภาพจิตใจเราก็โดนทำร้ายและยังต้องมาดูแลเขาไปด้วย เราเลยเลือกตัดและปล่อยเขาไว้และเลือกที่จะไม่กลับมาสานคสามสัมพันธ์อีก 

เราเริ่มคุยกับจิตแพทย์ถึงสิ่งที่เรากำลังเป็น และจิตแพทย์ก็บอกกับเราว่า เหมือนเขามีภาวะที่จะป่วย
เป็นโรคจิตหลงผิด แนะนำให้เขาไปพบจิตแพทย์แบบจริงจัง ซึ่งนั่นมันคือเหตุการณ์หลังจากที่เราเลิกกับเขาไปแล้ว 

ในวันนี้เราสืบหาข้อมูลมากมาย เพราะเราเป็นห่วง เขาอาจเป็นโรคแล้วเราควรเป็นคนที่รับฟังเขาใช่ไหม สิ่งที่เรากำลังทำเรากำลังทอดทิ้งให้เขาอยู่กับโรคนี้ลำพังไหม แต่เราเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันค่ะ เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไงเลยค่ะตอนนี้