ตามหัวข้อเลย  มันเป็นเรื่องที่ฝังใจเรามาตลอดตั้งแต่เรายังเด็กจนมาถึงเป็นผู้ใหญ่
เราต้องขอเล่าก่อนว่า  บ้านเรามีพี่น้องอยู่ 2 คน  เราเป็นลูกคนโต และมีน้องอีก1คน
เวลาตอนเด็กที่น้องทำอะไร ขอไรแม่  แม่ให้หมด แต่พอถึงเวลาเราขอบ้างกลับไม่เคยได้อะไร 
กลับมีเหตุอ้างอย่างอย่างนี้ บ้าง  เราเคยคิดบวกนะ ้ว่า  เราเป็นพี่ต้องสละให้น้องก่อน 
แต่พอมันมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อย จนตอนนั้นเรารู้สึกเริ่มไม่ได้รับความเป็นธรรมเลย
เคยย้อนแยงเหตุผลไป แต่คำตอบที่ผมได้รับ กลับชี้วัดว่า "ผมไม่มีเหตุผล"  ทั้งที่ผมได้เอาเหตุผลมามาคุยแล้ว
มันกลับได้รับคำตอบที่ผมรู้สึกว่า มันไม่ยุติธรรมเลย ิ  จนตอนนั้นผมมีความรู้สึก เกลียดน้องตัวเองไปเลย
ไม่ว่าผมจะคิดบทวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ว่าผมจะมีเหตุผลแค่ไหน  แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่เคยฟังเลย

 จนมาถึงตอนโต มันก็เป็นแบบนี้ตลอด  จนตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันไม่ไหว  มันรู้สึกแย่ในเรื่องของความรู้สึก
มันมีคำถามที่ผมมักถามตัวเองตลอดว่า " แล้วเราก็ลูกหม๊าเหมือนกันไม่ใช่หรอ ทำไมม๊าไม่เคยที่จะให้ความเท่าเทียมกับเราบ้าง "
ถึงแม้ตอนนี้จะโตหาเงินเองได้แล้ว  แต่มันเสียใจ  มันเหมือนความรู้สึกที่โดนฝังลึกไปในใจ 

ถ้าใครมีลูกเราอยากให้  ความเท่าเทียมกับลูกทุกคนไม่ว่าจะคนเล็กคนโต เด็กทุกคนมีความรู้สึก