ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคมมากเป็นเพราะหลายๆอย่าง เลยกลายเป็นปมฝังใจจนทุกวันนี้

ผมเป็นลูกคนกลางเลยมักจะโดนเอาเปรียบอยู่บ่อยๆก็อย่าง ทั้งที่งานบ้านบางอย่างก็มีหน้าที่ของแต่ละคนที่มันล็อกลงตัวอยู่แล้ว แต่พอพี่หรือน้องขี้เกียจ งานนั้นก็จะตกมาอยู่ที่มือเรา แต่พองานบ้านทำออกมาไม่ดีหรือทำให้เข้าใจผิด ก็จะโดนว่าหรือโดนด่าโดยที่ไม่ฝังเหตุผล แต่พอบอกเหตุผลได้กับไม่ขอโทษเราเลย พอโดนพี่น้องแกล้งก็บอกว่าอะไรแค่นี้เอง จนโตมาผมกลายเป็นคนที่ไร้ความรู้สึกไปเลย ผมกลายเป็นคนที่เกลียดครอบครับไปเลยพี่น้องคุยด้วยก็ไม่อยากคุย ทุกวันนี้การที่ครอบครัวมองผมแบบว่าไร้ตัวตนที่สุดกับทำให้รู้สึกดีกว่าที่จะเข้าไปยุ่งกับคนในครอบครัว

แต่พอมาเรื่องโรงเรียนผมกับไร้ตัวตนมากกว่าเดิมอีกมีเพื่อนทุกวันนี้มีก็เหมือนไม่มี แค่ไม่ชวนคุย พูดน้อย ไม่รับโทรศัพท์หรือไม่ไปเที่ยวดูหนังกับคนอื่น นี้ถึงต้องตัดเพื่อนเลยหรอ แต่ผมก็อาจจะเห็นแก่ตัวหน่อยก็ได้เพราะผมทำตัวเอง ตอนนี้ผมเลยไม่ชอบการเข้าสังคมกับใครเลย งานกลุ่มก็อยากทำคนเดียว กินก็กินคนเดียว ผมคิดว่ามันสบายใจกว่าที่ต้องมาอยู่หรือคุยกับคนอื่น . . . End

ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ ..........