ท้อเเท้ ไม่มีชีวิตอยู่ต่อ

บางทีเราโดนว่าโดนด่าเเบบไม่มีสาเหตุ เรามองตัวมองเราเเล้ว 
เราก็ไม่ได้ผิดอะไร

ทั้งคำที่เราไม่ชอบหรือทำให้เจ็บใจเขาก็พูดเพื่อให้ตัวเรานั้นออกไปจากชีวิตเขา เรามีอยู่เเรกๆ เราก็สัมผัสได้ว่าเขาตาวางไส่ตลอดเสมอ
ทั้งคำพูดที่ทำให้เราจมดิ่ง เราเคยอยากฆ่าตัวเพื่อจะออกจากชีวิตเขา
คำพูดที่ซัพพอร์ตเราไม่เคยมี มีเเต่คำเหยียด คำด่า คำดูถูก เราก็อายุไม่มากก็พยายามเหางานเเต่ไม่รับ ก็มาพูดไว้ว่า"เคยหาเลี้ยงกูบ้างไหม เเม้เเต่งานก็ไม่มี ปัญญาเเค่เเหละ ก็เเค่เศษเกินในบ้านกู"
 บางทีก็พูด คำที่เราไม่อยากได้ยินเขาก็พูดตลอด จนตอนนี้ เรามองชีวิตว่า เรานั้นไม่มีค่าอะไรกับเขา เราก็ท้อเเท้ มาตลอด ทำอะไรก็ผิด 
ช่วย เขาก็หาว่าไม่ช่วยอะไร พอเราทำดีเขาก็ไม่เห็น พอไม่ทำอะไรเลยเขาดันเห็น ไอสิ่งที่เขาไม่พอใจ บางเรานั่งอยู่ดีๆ ก็ด่าขึ้นมา 

เราต้องการคำพูดที่ดีเเหละการซัพพอร์ตเรา เราหวังอยู่เสมอ เเต่ไม่เคยได้อะไรจากมันเลย นี้เราเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ เราผิดอะไร?😓
ทุกอย่างทำอะไรก็ผิดในสายตาเขา นี้คือความคิดเด็กอายุ15คนนึง

เราต้องทำอะไรให้เขาพอใจบาง?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่