เรามีเเม่ที่ดุมากค่ะทั้งหมู่บ้านจะรู้จักเเม่เราว่าดุเเค่ไหนเด็กในหมู่บ้านกลัวมากเพราะเเม่เป็นคนเสียงดังเราโดนด่าทุกวันทุกครั้งที่ทำอะไรจะระเเวงเสมอว่าอันนี้ทำได้มั้ยจะโดนด่ารึปล่าวเวลาไปห้างเเม่ก็ด่ากลางห้างเป็นใครก็อายค่ะตอนเด็กๆเรากลัวน้าคนนึงเราเลยร้องไห้เเล้วเเม่ก็มาตีซ้ำตอนนี้หนูเข้าวัยรุ่นเเล้วคำหยาบต่างๆก็เริ่มเยอะขึ้นจำได้ตอนนั้นเเม่ด่าเราว่าเด็กเปxตเเล้วพ่อเราไม่ชอบคนที่พูดคำหยาบเราเลยไปบอกพ่อพ่อเลยถามเเม่ว่าพูดทำไมเเม่หันมามองเราเเรงมากทำให้กลัวมากอารมณ์เเบบโดนกูเเน่ไรงี้จำได้เลยเสียใจมากไม่เคยได้ยินคำนี้จากเเม่พอเรานอนดึกคือทรศ.มันยังออนตอนเที่ยงคืนเเต่จริงๆเราหลับไปตั้งเเต่4ทุ่มเเล้วเเม่ก็ทักมาด่าว่าทำไมไม่นอนยังไม่ถามเลยว่านอนเมื่อไรด่าก่อนเเล้วคนอื่นชมเเม่เราว่ามีลูกเรียนดีเเต่เรากลับมองเเม่เเบบอยากให้มายินตอนเเม่ด่าเเม่ก็ตอบเราว่าคนอื่นมองว่าลูกมันเรียนเก่งเเต่ไม่มาดูนิสัยมันเเม่ว่าเลยส่วนตัวเราเป็นคนไม่ยอมใครใครด่าเเล้วด่ากลับหมดถ้าเป็นรุ่นเดียวกันด่ากันขนาดนี้เราด่ากลับไปเเล้วเเต่ยังคิดว่าเขาเป็นเเม่เราอยู่เเต่เเม่ไม่เคยคิดว่าเราเป็นลูกเลยเเม่อย่าให้เรารับราชการคือยัดเหยียดให้เรารับราชการเลยอะเราเลยบอกเเม่ว่าอยากเป็น....นี้นะเเต่เเม่บอกว่าทำไม่ได้เป็นไม่ได้หรอกเราก็คิดว่ายังไม่ได้เริ่มทำเลยจะรู้ได้ไงเเล้วก็เราตัดหน้าม้าเเบบตัดนิดนึงเเบบเหมือนวัยรุ่นทั่วไปเเม่เราด่าหนักมากบอกให้ย้ายรร.เลยถ้าจะเอามาเเต่งตัวก็ออกเลยพอมาวันนี้เราสั่งคอนเเทคเลนส์เราเก็บตังซื้อพึ่งซื้อมาเมื่อวานยังไม่ทันใส่เเม่ด่าทิ้งถังขยะเราโกรธมากเเต่ก็ว่าอะไรกลับไม่ได้ทุกๆครั้งที่เเม่เข้าห้องเราเเม่จะชอบมาจัดเก็บที่โต๊ะเครื่องเเป้งบางชิ้นยังไม่ถามเจ้าของทิ้งถังขยะเเล้วบางชิ้นราคามันก็เเพงด้วยเราโกรธทุกครั้งคือทิ้งของคนอื่นอะใครจะชอบบ้างทุกๆครั้งที่เราอยู่ในห้องเเม่จะบอกว่าไปทำอะไรไม่รู้นักหนาในห้องคุยกับผช.มั้ยก็ไม่รู้เเต่จริงๆเเล้วเข้าไปเเอบร้องไห้คนเดียวตลอดไม่มีคนปลอบเลยเเม่ยอกพอโดนด่าเเล้วเข้าห้องๆเพราะเรารำคาญไงอยากอยู่คนเดียวบางครั้งก็อยากหลับเเบบไม่ตื่นมาเลยทุกครั้งที่กลับบ้านจะต้องเตรียมว่าโดนด่าอะไรบ้างเคยเปิดใจคุยกับเเม่เเล้วนะเเต่เเม่เถียงกลับทุกครั้งเลยเเบบเราก็ไม่อยากพูดเเล้วอะพูดไปยังไงก็ไม่ฟังบอกว่าเถียงบ้างเราควรทำยังไง