คือเราเเบบ คิดถึงผู้ชายคนนึง ไม่ได้รู้จักชื่อ เจอกันไม่กี่ครั้ง เค้าเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ มาส่งของที่บ้านบ่อยๆ เเต่เราไม่ได้รับของ เเม่เป็นคนรับ ซึ่งตอนเเรกเราก็เฉยๆ มีเขินบ้างตามประสาวัยรุ่น ทีนี้ มันมีประเด็นนึงที่เรารู้สึกระเเวงเค้า เราเลยรายงานไปกับทางที่ทำงานของเค้า ซึ่งเคลียร์กันเเล้วว่าเป็นการเข้าใจผิดกันเฉยๆ คือด้วยความที่เเม่เราระเเวงว่าผู้ชายคนนั้นจะมาจีบเราก็ชอบเล่าพฤติกรรมเค้าให้เราฟังว่าเค้าอาจจะมาจีบเราเเม่ก็คือกันสุดฤทธิ์(บางพฤติกรรมที่เเม่เล่าคือมโนด้วย เป็นเหตุให้เรารายงานไป) คือพอเเม่พูดเข้าเราก็หวั่นไหวอะ คือชีวิตนี้ตั้งเเต่เกิดเราไม่เคยมีเเฟนเลย เคยเเต่ชอบเเล้วนกตลอด ไม่มีใครมาชอบเราด้วย เพราะเราไม่สวย เตี้ย อ้วน เเถมหน้ามีสิว เราก็อิจฉาเพื่อนที่มีเเฟนกัน เเต่เราไม่มี เเม่ก็ไม่ให้มีด้วย ถ้าเรามีคือตัดเเม่ลูกไปเลย คือที่เราจะถามทุกคนคือ เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ  คือมันเเทบจะเป็นไปไม่ได้เลยงะ เราไม่ได้รู้จักกันด้วยซ้ำ เเต่ไปคิดถึงเค้า มโน เพ้อถึงเค้าทั้งวันเลย ฮืออออ ใจเต้นเเรงด้วย ไม่รู้จะทำยังไงดี คือเราว่าเค้าคงไม่ได้ชอบเรา เค้าคงเเค่ เห็นเราเป็นลูกค้า เด็กคนนึงเท่านั้นเเหละ ตอนนี้เกลียดเราไปเเล้วมั้ง