ปกติเป็นคนเงียบๆครับ  เวลาเจอเรื่องน่าหงุดหงิดมักอารมณ์เสียเสมอควบคุมตัวเองไม่อยู่  ยกตัวอย่างเช่น  ขันน็อตเฟรมมอไซค์ แต่น็อตขาดขันไม่ออกก็จะหัวร้อนเอาเท้าถีบรถล้มพร้อมกับคว้ามีดพร้ามาฟันรถจนเละ   มันโมโหจนเลือดขึ้นหน้ากับเรื่องเล็กน้อย   ไก่ตามชนบทเช่นกันครับ  มันมักจะมากวน ถ้วยชามในครัว  เราไล่ก็ทำเฉยมองหน้า  จนเกิดความโมโห ขว้างไม้ใส่จนดิ้น จับได้แล้วก็บีบคอ
กระชากหัวหลุดออกจากตัวแบบเป็นๆด้วยความสะใจ แล้วเขวี้ยงทิ้ง เหมือนได้ระบายอารมณ์  หมาตามชนบท ที่ชอบไล่รถผมก็จะหมั่นไส้ วนรถหาไม้กลับมาไล่หวดจนตาย ถ้าเป็นรถยนต์ก็ไล่ชนเลย  เหมือนรู้สึกว่าตัวเองชนะ  บางทีก็คิดว่าตัวเองเป็นโรคจิตหรือเปล่า  ถ้าทะเลาะกับคนจะไม่แสดงอาการ จะเงียบไม่ปะทะฝีปาก แต่อะไรเถียงได้คือเถียงถ้าเราเป็นฝ่ายถูกนะ  แต่จะแค้นฝังลึกข้างในถึงขั้นยอมหักแต่ไม่ย้อมงอแม้จะเคยสนิทสนมกันแค่ไหน  ยิ่งเจอพวกพูดจายั่วโมโหเชิงกวนๆ  ไม่ต้องคิดเลย ในใจอยากจับมัดในบ้านกลางป่า  แล้วทารุณกรรมแบบทรมานจนหมดลม
(ไม่ขออธิบายความคิดในหัวส่วนนี้)  ขอคำแนะนำพี่ๆเพื่อนหรือคนที่มีอารมณ์คล้ายกันหน่อยครับ