เขาเข้าเรือนจำ 2 เดือน ระหว่างนั้นไม่ให้ญาติเยี่ยม เราไม่ได้เจอกันเลย เขาออกมา 13 พ.ย. แล้วรีบมาอยู่กับเรา และวันที่ 14 พ.ย. จะไปลอยกระทงกัน
(ไปลอยก่อนวันลอยจริง1 คืน)  คืนนั้นเขาเมาๆและมีรุ่นน้องที่ทำงานเป็นผู้ชาย 2 คน ระหว่างกลับบ้านเขาตั้งใจพาเราไปลอยกระทง เราถามว่าไหนไฟไว้จุดธูปเทียนเขาบอกจุดทิพย์ เราเสียความรู้สึกมากหน้าชาและรีบกลับรถบอกไม่ลอยแล้ว ซึ่งน้อง 2 คนก็นั่งเบาะหลัง เราคนขับแฟนนั่งข้าง อารมณ์ทุกคนคือเงียบเลยจากเฮฮาอยู่ เขาก็ขว้างกระทงทิ้ง บอกให้จอดรถเราไม่จอด เขาโมโหมากยกเบรคมือรถเบรคเดี๊ยวนั้น เขาเดินตามทาง เราก็ไม่ตามเขาบอก เลิกกันเถอะ ทนอารมณ์ขึ้นลงเราไม่ไหว แล้วเขาก็วิ่งหายไปในความมืด เราขับรถหาไม่เจอและคืนนั้นก็กลับบ้าน ตจว. บล็อคเราทุกทาง 6 วันไม่ติดต่อเราเลย เราไปตามที่ทำงานได้คุยกัน และกลับมาดีกัน แต่เรารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก เขาไม่คิดถึงเราไม่มีเรื่องราวอะไรของเราเข้าไปแซกในชีวิตแต่ละวันของเขาเลย ไม่ค่อยมาหา ไม่โทร ไม่ค่อยตอบไลน์ ง่ายๆไม่เหมือนเดิม เราครบกันมาครบรอบ 1 ปีเต็ม เรารักเขามาก ละยอมเขาทุกอย่าง ที่ไม่เคยรักและยอมใครมาก่อนในชีวิต เรารู้สึกว่าการที่เราทุ่มเทในรักครั้งนี้คงจะเป็นศูนย์ เราอยากทำใจตัดออกจากความสัมพันธ์ครั้งนี้ให้ได้จัง เราไม่มีใครเลยอยากปรึกษาเพื่อนในกลุ่มนี้  ละข กำลังใจให้เราหน่อย อยากช่วยให้เพื่อนตบสติเราให้กลับมาเร็วๆ ที่ผ่านมาเราเต็มที่ ง้อเขาทุกอย่าง แต่ดูแล้วเราคงไม่สามารถทำให้เขารักเราได้เลยสักวันเดียวจริง ๆ